فصل ۴۸۲: ایوان نگرانی‌های نوآ البته بی‌اساس نبودند. سه کشور بزرگ فقط نام‌شان قدرتمند نبود: آنها تقریباً تمام قاره را تحت کنترل داشته و سهم‌شان از تعداد تهذیب‌گران رده قهرمان نیز بیشتر از باقی بود. همچنین، در مناطق تحت نفوذشان نیز جاسوسان یا سربازان، به ویژه در آن زمان‌های سخت، به شکل وسیعی حضور داشتند که اجازه هیچ حرکت نامحسوسی را نمی‌داد. پس از استقلال مجمع‌الجزایر مرجانی، بسیاری از کشورهای دیگر شروع به تلاش برای همین هدف کرده بودند که همین تنها نقطه ضعف کشور‌های بزرگ را آشکار می‌کرد. این امر ملت‌های بزرگ را وادار می‌کرد تا بخشی از قدرت خود را برای سرکوب و مدیریت شورش‌هایی که در همه جای قلمروشان رخ می‌دهد منسوب کنند. البته به هر چیزی که مربوط به هایو بود نیز توجه ویژه‌ای می‌شد. هر چه نباشد آن سازمان از پشتوانه یک فرد رتبه ۶ برخوردار بود و توسط نیروی مشترک افرادی که سال‌ها آزادانه در جزایر حکومت می‌کردند تشکیل می‌شد، با این همه اشتباه نبود اگر کسی می‌گفت که هایو قوی‌ترین سازمان قاره بعد از سه کشور بزرگ است. همچنین موقعیت خاص جغرافیایی و تکنیک کپی‌برداری هم آن جزایر را عملاً غیرقابل نفوذ کرده بود، داشتن چنین دفاع مستحکمی مطمئناً به رشد پایدارشان منجر می‌شد. به‌همین دلیل هم بود که سه کشور بزرگ در سکوت تصمیم گرفته بودند تا بر تلاش‌های خود برای ایجاد جای پایی محکم‌تر در این قاره تمرکز کنند. تنها ضعفی که مجمع‌الجزایر داشت، نیاز به ارتباط با سرزمین اصلی برای تأمین جریان دائمی منابع تهذیب بود که از همین‌رو می‌شد انتظار داشت که در محدوده برخی کشورهای خاص، اردوگاه‌هایی تاسیس کرده باشند. کشورهای بزرگ می‌دانستند که فرستادن جاسوس به مجمع‌الجزایر غیرممکن‌ست، هر سربازی مجبور می‌شد قبل از انتقال به آنجا سوگند مخصوصی یاد کند. با این حال، این امر مانع از آن نمی‌شد که این جاسوسان قبل از پیوستن رسمی به هایو، گزارشی برای حکومت‌های دیگر ارسال نکنند. کافی بود آنها را به عنوان تهذیب‌گرهایی که به سختی توانسته بودند از یک منطقه تحت نفوذ فرار کنند پنهان کر...