فصل ۱۱۷۲. قفس

شمشیر مقدس یک اراده آسمانی بود، اما محدودیت‌های روشنی برای آنچه که می‌توانست تقلید کند داشت. آخرین ضربه نوآ فردیتش را افزایش داده بود و آن را به سطحی رساند که قوانین متفاوت نمی‌توانستند آن را تقلید کنند.

جاه طلبی‌ای وجود داشت که شمشیر آسمانی نمی‌توانست از آن تقلید کند. نیروگاه‌ها در طول مأموریت وقتی رانش نوآ را احساس کردند، توان حرف زدن را از دست دادند. احساس اصلی او چنان بی‌حد و مرز بود که دیگران حتی نمی‌توانستند تصور کنند.

نوآ نمی‌توانست به راه دیگری که بتواند تمام وجود او را در برگیرد فکر کند. او جاه طلبی‌اش را در آخرین ضربه خود ریخت و نتیجه او را شگفت زده کرد.

ضربه از محدودیت‌های نوآ فراتر رفت. سطحی از قدرت را لمس کرد که نوآ هنوز به آن نرسیده بود. گویی او بر اساس حدی که جاه طلبی‌اش می‌توانست تصور کند، قدرت خود را تحت فشار قرار داده بود.

این از نظر تئوری ممکن نبود. هر تهذیب‌گری برای میزان قدرتی که می‌تواند نشان دهد محدودیتی داشت. آن‌ها می‌توانستند وجود خود را گسترش دهند، اما همه‌اش درهمین حد بود.

با این حال، نوآ سوخت بی‌پایانی داشت. جاه طلبی او به اندازه کافی شدید بود تا توانایی‌هایش را در بهترین شکل ظاهر کند. ضربه او قبلاً خالص بود، اما رانش اصلی‌اش آن را به اندازه یک قانون قوی کرد.

شمشیر مقدس قبل از اینکه ابروهای بلندش را بالا ببرد و به نوآ خیره شود، سرش را پایین انداخت. او سرانجام محدودیت‌هایی که رتبه‌های قهرمانی را محدود می‌کرد شکسته بود، نوآ قانون خود را بیان کرده بود.

شمشیر مقدس پرسید: «می‌شه دوباره انجامش بدی؟» و نوآ در احضار احساساتی که هنگام حمله قبلی او را پر کرده بود، تردید نکرد.

جاه طلبی او دوباره اوج گرفت و در حالی که تمام جنبه‌های وجودش را به دوش می‌کشید، به ضربه‌اش سرازیر شد. یک معنای خالص به بخشی از حمله او تبدیل و باعث شد در حالی که به سمت هدف پرواز می‌کرد که از سطح متوسط قدرت فراتر رود.

شمشیر مقدس در آن زمان حمله حریف خود را به طور کامل بررسی کرد. نوآ نمی‌توانست آن را حس کند، اما وقتی ضربه به سمت اراده پرواز می‌کرد، زمان در چشمانش کندتر شده بود.

تمام جزئیات حمله برای شمشیر مقدس روشن شد، اما می‌دانست که نمی‌تواند آن را تقلید کند. تیغه‌ها دیگر اهمیتی نداشتند. نوآ بالاخ...