فصل 1267 1267. غرق

با غرش مار ابدی شبه رتبه 7، هوا شکست. نوآ با شنیدن آن بلافاصله به عقب برگشت، اما نتوانست از موج ضربه‌ای که این غرش ایجاد کرد فرار کند.

نوآ در زندگی خود با موجوداتی روبرو شده بود که قادر به استفاده از قدرت آسمانی بودند. سطح تهذیب او همیشه در آن مواقع ناکافی بود و وضعیت کنونی‌اش نیز متفاوت نبود.

شکاف بین درجات قهرمانی و آسمانی چیزی نبود که هنرهای مخفی یا فنون خاص بتوانند آن را پوشش دهند. یزدان‌ها در لیگ خاص خود زندگی می‌کردند.

همه آن موجودات قدرتمند توانسته بودند وجود خود را از محدودیت‌های فانی‌شان بالاتر ببرند. آن‌ها قدرتی به دست آورده بودند که از توانایی که یک صفحه پایین می‌توانست در خود داشته باشد، عبور کرده بود.

نوآ می‌دانست که چگونه حتی ذره‌ای کوچک از قدرت آسمانی می‌تواند قدرتی را آزاد کند که هیچ موجود قهرمانی نتواند با آن روبرو شود. در غیر این صورت رسیدن به آن سطح چندان دشوار نمی‌بود.

با این حال، او همیشه هر زمان که با یکی از آن موجودات برخورد می‌کرد، هجوم جاه‌طلبی را احساس می‌کرد. نوآ نمی‌توانست صبر کند تا به آن سطح برسد. تمام زندگی او در پی قوی‌تر شدن بود و آن لیگ آخرین مرحله محسوب می‌شد.

نوآ دقیقاً زمانی که موج شوک او را فرا گرفت همین احساس را داشت، اما هجوم جاه‌طلبی او در آن زمان بسیار شدیدتر بود. وقتی دید که می‌تواند در برابر آن حادثه فاجعه‎بار مقاومت کند، تک تک تارهای وجودش از هیجان می‌لرزید.

نوآ در حالی که با عجله به سمت ساحل جنوبی می‌رفت، فکر کرد -فقط یک قدم ازت عقب‌ترم.-

او می‌توانست آن را در قلب خود احساس کند. او شانسی در برابر رهبر مارهای ابدی نداشت، اما نزدیک‌تر بود، نزدیک‌تر از همیشه در تمام عمرش.

درجات آسمانی قریب‌الوقوع بود. نوآ فقط باید از آخرین مانع عبور می‌کرد و وجود خود را تا جایی که می‌خواست ارتقا می‌بخشید.

نبرد نوآ مار ابدی شبه رتبه 7 را بیدار کرده بود. موجودی در آن سطح نمی‌توانست غوغایی را که در بالای دریاچه گدازه رخ داده بود را حس نکند.

کسی جرأت کرده بود به قلمرو او حمله کند، و نمی‌توانست بدون مجازات بماند. این موجود شبه آسمانی باید به دنیا نشان می‌داد که پادشاه واقعی آن زمین است.

موج ضربه‌ای زمین را شک...