فصل 1359 1359. آتش سوزی

نوآ مستقیماً به داخل شکاف شیرجه زد. رفتار او غیرعادی نبود، بنابراین تهذیب گران منطقه حتی به خود زحمت نگاه کردن به او را هم ندادند.

سیگنال ها و رون ها دیواره های شکاف را پوشانده بودند و جهت رسیدن به چشم انداز جهنمی را نشان می دادند. آن بعد مجزا دارای ورودی های متعددی بود که توسط سازمان های مختلف کنترل می شد و نوآ به سمت ورودی هایی که به خانواده بالرو تعلق داشتند پرواز کرد.

نوآ نمی‌خواست به هیچ سازمانی بپیوندد، اما از استفاده از خانواده‌ای که قصد داشت او را دارآویز کند ، خودداری نمی‌کرد. امتناع مداوم او در نهایت این رابطه را خراب می‌کرد، اما فعلاً سوءاستفاده از آن ضرری نداشت.

ورود به منظره جهنمی سخت نبود. نوآ فقط باید در عمق شکاف فرو می رفت در حالی که نشانه های روی دیوارها را دنبال می کرد تا به آن بعد مجزا برسد.

با رسیدن نوآ به بخش‌های عمیق‌تر شکاف، زمین‌های سنگی سرزمین‌های جاودانه به آرامی قرمز شد. درجه حرارت نیز افزایش یافت که نشان دهنده آن بود که او به مقصد خود نزدیک می شود.

منظره چشمانش در یک لحظه تغییر کرد. یک محیط زرد مایل به قرمز جایگزین سنگ های قرمز رنگی شد که شروع به پرکردن اعماق شکاف ها کرده بودند.

دنباله‌های دود به سمت آسمان زرد کم‌رنگ بلند می‌شدند و آتش‌های عظیم جهان را در دوردست روشن می‌کردند. نوآ ناگهان خود را در بعد مجزا یافت، و هنگامی که از ابری تشکیل شده از دود خاکستری عبور کرد، انبوهی از تهذیب گران در دید او ظاهر شدند.

نوآ در حالی که منطقه را بررسی می کرد، فکر کرد:

-جای عجیب و غریبیه.

منظره جهنمی عمدتاً حاوی نفس عنصر آتش بود و این باعث ایجاد یک سری آتش‌‌های عظیم می‌شد که می‌توانستند برای هزاران سال بسوزند.

نوآ دشتی را دید که از خاک سرخ ساخته شده بود، کوه هایی از شعله های آتش در دوردست، و اشکالی از حیات که می توانستند آتشی که محیط را پر کرده بود جذب کنند.

به نظر نمی رسید هیچ تمایزی بین زمین و شعله های آتش وجود داشته باشد. یک تکه بزرگ از زمین می توانست خود به خود آتش بگیرد و زمین هایی را که تهذیب گران می توانستند در آن زندگی کنند، کوچک کند.

سازمان های قدرتمند برای خاموش کردن این آتش‌ها مداوم تلاش می‌کردند. برخی از آنها حتی می توانستند سطحی از قدرت را در رتبه هشتم تابش کنند، بنابراین آنها باید خارج از مناطق قابل سکونت باقی ...