چپتر ۴۳: صبح کسل کننده در کیان یانگوآ کازوهیکو قصد نداشت به این زودی بیدار بشه، هنوز ساعت ۱۰ و نیم صبح هم نشده بود و قصد داشت حالا حالا ها بخوابه اما صدای متمادی در اتاق داشت کلافه اش میکرد. کازوهیکو به محتویات نوشیدنی دیشب شک کرد چون میتونست احساس گیجی و تار شدن دیدش رو احساس کنه. با این وجود، تلو تلو خوران، خودشو جلوی در اتاق رسوند. اولین چیزی که بعد از باز کردن در دید، زنی در لباس صورتی روشن ساتن با زرق و برقای زیاد بود. -روزالیند؟ زنی که تازه چشمش به بالاتنه ی خوش تراش و برهنه ی کازوهیکو خورده بود، لبخند معنی داری زد و در حالی که دامنشو به حالت تعظیم گرفت و گفت: نشناختیم؟ کازوهیکو دستی به موهای آشفته اش کشید و گفت: فکر میکردم چیزی جز کلکسیونی از لباس های مشکی نداری. روزالید خندید و در حالی که به شکل بی شرمانه ای دستشو روی سینه ی کازوهیکو گذاشت، اونو کنار زد و وارد اتاق شد. کازوهیکو صمیمت زیادی با روزالیند داشت و نتونست زیاد از این رفتار ناراحت بشه. ولی حقیقت این بود که رابطه شون مدتیه که به سردی رسیده و رن کازوهیکو ترجیح میداد که اونو کمتر ببینه. روزالیند اصلا به این موضوع اهمیت نمیداد. اون استاد اخاذی از مرد هایی بود که انرژی خوبی داشتن یا میتونستن بهش اعتماد به نفس کاذب بدن. تو این مورد، موجوداتی مثل کازوهیکو که مزیتشون داشتن یه ظاهر زیبا و خونسرد بود، چیزی جز یه بازیچه ی موقت نبودن. روزالیند در حالی که گوشه ی تخت کازوهیکو نشست گفت: دیشب خوش گذشت؟ کازوهیکو پیش قهوه سازش رفت و در حالی که خودشو همزمان توی آینه نگاه میکرد گفت: از اینکه توی مهمونی موجودات ضعیف شرکت میکنم ناراحت میشی؟ روزالیند گفت: پیش اونا بیشتر بهت خوش میگذره؟ رن با این حرف، تصویر چهره ی ین شی و کارای احمقانه شو به یاد آورد. حتی معاشرت بی تکلف و انرژی شل و ول بقیه ی افراد حاضر در مهمونی هم در نظرش جذاب تر از معاشرت با امثال روزالینده. -صرفا راجب چیزی کنجکاو بودم. روزالیند دوست داشت بپرسه: چی؟ ولی احساس کرد که این سوال میتونه غرورشو خدشه دار کنه پس صرفا نگاه کنجکاوانه ای به پشت رن انداخت. رن کازوهیکو در حالی که یه لیوان قهوه هم برای روزالیند ریخت به سمتش رفت و گفت: کاری با من داشتی که...