چپتر ۴۵: شب های رویایی کیان یانگوآ

در آکادمی کیان یانگوآ، مهمونی ها هرگز تموم نمیشن بلکه از شبی به شب دیگه انتقال پیدا میکنن. جمع های شلوغ، صرفا برای سرگرم شدن نیستن، بلکه روش های پرشماری برای افزایش قدرت و دایره ی معاشرت رو پیش روی اعضای مختلف قرار میدن. این مهمونی ها اگر بیشتر از جلسات اداری و گفت و گو های رسمی مهم نباشن، کمتر هم اهمیت ندارن.

کیان یانگوآ یه آکادمی ساده نیست. یه شهر با کلی سرمایه گذار هست که برندی آینده نگرانه از علم، قدرت و رقابت رو معرفی میکنه. عضویت توی این آکادمی چندان سخت نیست بلکه رشد کردن در درونش هست که دشواره و باعث میشه که افراد زیادی از عضویتش پشیمون بشن.

رن، بدون لباس رسمی و صرفا با پیرهن ساده ی مردونه و شلوار مشکی و موهای نسبتا مشوش به سالنی میره که شب قبل هم اونجا حضور داشت.

با رسیدن شب، وضعیت ذهنی و روحیش بهبود پیدا کرده و تصمیم میگیره که امشب به جای مصرف الکل و سیگار کشیدن، کمی بیشتر به دیگران نگاه کنه و در مورد رفتارهاشون کنجکاوی به خرج بده.

رن میدونه که احتمال حضور دوباره ی ین شی خیلی کمه. این سالن محل آشنایی افراد تازه وارد با هیئت های کیان یانگوآ هست و معمولا این افراد، بعد از تموم شدن آشنایی، دیگه کمتر سر و کله شون پیدا میشه.

مهمونی های کیان یانگوآ برای موجوداتی از نژاد ها و جوامع دیگه همیشه جذاب و سرگرم کننده نیست و رن کازوهیکو به اونا در این مورد حق میده چون خودشم از این مهمونی ها خسته شده.

رن به نرده های طبقه ی بالا نزدیک میشه و به مچ دستاش تکیه میده. به طبقه ی پایین و افرادی که در حال وارد شدن به سالنن نگاه میکنه. یک چهره ی آشنا؛ اون ین شی یا لان بائو شی نیست اما ارتباطی با اون ها داره.

رن چهره ی ایوان رو به یاد میاره، هر چند اسمش رو ن...