به سلامتی برادر یامازو   بیشتر اتاق هوان جو آ با انرژی گرم و زرد ای چی چو اشباع شده. ساکورا شدیدا توی فکر فرو رفته. هر سه منتظر حاضر شدن یامازو هستن اما اون امشب دیر کرده. ای چی چو میگه: من میرم دنبالش. هوان جو آ میگه: اگه تا ۵ دقیقه ی دیگه نیومد با هم میریم دنبالش. ساکورا میگه: سابقه نداشته که نتونم اتاقش رو از دور ببینم. معمولا هاله اش برای ما خیلی بازه اما امشب، حس میکنم که کاملا تاریک و مرموزه. ای چی چو در حالی که مقداری رشته فرهنگی و گیاهای تفت داده شده رو توی ظرف هوان جو آ میریزه با نگرانی میگه: یعنی برادر یامازو به تاریکی ملحق شده؟ ساکورا میگه: نه، دلیلش فکر نمیکنم که همچین چیزی باشه. هوان جو آ که حسابی گرسنه است، چاپ استیکش رو بالا میبره و میگه: از اونجایی که به احتمال ۵۰ درصد، امشب قراره جنگ بشه، به سلامتی برادر یامازو این غذا رو توی ۲ دقیقه میخورم تا تبدیل به یک جنگ جوی قدرتمند بشم. ای چی چو و ساکورا با تعجب به نحوه ی غذا خوردن هوان جو آ که پیش از این بی سابقه بود نگاه میکنن. -ولی این حتی ۳۰ ثانیه هم طول نکشید! ای چی چو که به طور همزمان از طرفدار پیدا کردن دستپختش ذوق زده است میگه: هنوز یه ظرف دیگه میخوای؟ هوان جو آ با صلابت بلند میشه و میگه: نه، بریم که یامازو رو از چنگال تاریکی و اندوه نجات بدیم. ساکورا به هوان جو آی خوشحال که در تضاد با کیمونوی سبز و بدرنگش هست نگاه میکنه و لحظه ای بعد، هر سه با هم تله پورت میکنن. بر خلاف اراده ی ساکورا، اونها چند متر دورتر از خوابگاه یامازو ظاهر میشن. هر سه با تعجب به اطراف خودشون نگاه میکنن. هیچ نوری از پنجره ی اتاق یامازو دیده نمیشه. ای چی چو، طعم فاسد، بد بو و تلخی رو توی دهان تا اعماق شکم اش احساس میکنه. هوان جو آ احساس سرما و افسردگی داره و ساکورا هم احساس میکنه که چیزی درست نیست. چیزی درون تاریکی می درخشه. ای چی چو با احساس خطر، میله ای که سابقا دسته ی یه کف گیر بزرگ بوده رو از زیر کیمونوش بیرون میاره و قبل از این که مهاجم بتونه به ساکورا ضربه بزنه، محکم توی سرش میکوبه. ساکورا وقتی لکه های خون موجود مهاجم رو روی لباسش میبینه، از بهت بیرون میاد و هاله ی جنگ‌جوی خودشو باز میکنه و تا جای ممکن سعی داره هوان جو آ و ای چی چو رو ساپورت کنه. هوان جو آ میگه: یامازو کجاست؟ شبحی از پشت بوم یکی از اتاقا پایین میپره. اون هاله ای به رنگ قهوه ای ...