یک کاسه ترشی ترخون   دو جی شبی شعف انگیز رو سپری میکنه. اون پشت نقاب لی شو فون و به صورت ناشناس، حمله ی شخصی خودشو به یامازو شروع کرده. این کار با فرستادن مقدار زیادی انرژی منفی از طریق یک پورتال صورت میگیره. این وضعیت، نوعی حالت خلسه یا هیپنوتیزم ذهنی رو ایجاد کرده که مانع خودآگاهی روح و یا برگشت خود خواسته اش به کالبد فیزیکیش میشه. دو جی با تمام قدرت و مصونیتی که داره، لزوما انرژی خودشو صرف ایجاد آسیب جدی یا کشتن روح یامازو نمیکنه. چرا باید یه کارمند یا پیاده نظام بالقوه رو به این زودی حذف کرد؟ به علاوه، این کار تقریبا هزینه ی زیادی داره. هسته ی روح، ماهیت مرموز و ناشناخته‌ای داره و درک میزان بهایی که لازمه برای تخریب هر روح صرف کرد، تقریبا غیر ممکنه. دو جی با راحت ترین و زیباترین لباسی که داره، کنار میز مطالعه اش نشسته و از طریق یک صفحه ی سیاه، صیقلی و نسبتا عریض، به یامازو و توهماتش نگاه میکنه. دو جی در حالی که از فرط ذوق زدگی بخشی از محتویات سرکه و ترخون رو روی لباس لیمویی رنگ و پر تزئین اش میریزه، شاخه ی دیگه ای از ترخون ترش و جا افتاده رو به دندون میکشه. -آه، پسر تو خیلی ضعیف و شکننده تر از اون چیزی هستی که فکرشو میکردم. تقریبا هیچ جای سالمی توی روحت وجود نداره. توی زندگی های قبلیت چیکار میکردی؟ حتما آدم پستی بودی و با آزار دادن و سو استفاده از بقیه روزگار میگذروندی. میدونی عیبت چیه؟ اینه که هنوز جای خودت رو قبول نکردی و میخوای به عنوان یه انسان زندگی کنی. لبخند زورکی کمکی به زیبایی چهره نمیکنه، زورکی خوب بودن هم فقط یه روند فرسایشیه. ولی من بهت کمک میکنم تا جایگاه واقعی خودت رو پیدا کنی. دو جی که در فکر و خیالات خوشی غرق شده، لحظه ای احساس میکنه که چیزی از درون تاریکی بهش خیره شده. هیچ موجود بالغی در حال حاضر، توی قلمرو اش نیست و صرفا می تونه حدس بزنه که یکی از بچه هاست. با این حال، احساس خوبی از این که توی این وضعیت دیده بشه نداره. با احتیاط، بلند میشه و نگاه تند و تیزی به درون تاریکی میندازه. حتی تاریک ترین موجودات هم از دیدن چیزی تاریک تر از خودشون میترسن. دو جی از...