مروارید طلایی

یامازو مشغول سپری کردن اولین شب حضورش در اتاق خونه ی پدریش، بعد از مدتی دوری هست.

حالا که کمی حساسیت بیشتری نسبت به انرژی پیدا کرده، می تونه احساس کنه که اتاق خودش، جایی که سال های طولانی در درونش زندگی کرده و شاهد اندوه و شادی های مختلفش بوده، چه انرژی متراکم و جالبی داره.

رو به رو شدن با این انرژی، برای یامازو عجیب و غیر منتظره است. در لحظه ی ورود، اون نسبت به انرژی اتاق، بی توجهی کرد اما این انرژی اتاق بود که خودنمایی کرد و بهش خوش آمد گفت. انرژی روح خودش که در اثر سال ها زندگی و ماندگاری توی اون خونه، با تار و پود دیوار عجین شده.

یامازو اینجا بود که فهمید چرا وقتی در دوران کودکیش، هر بار که از مسافرت برمیگشتن، به محض ورود به محیط خونه احساس به مراتب بهتری نسبت به محیط بیرون از خونه پیدا میکرد. حالا در مورد اتاقش، احساسی که تجربه میکنه شدید تر هم هست.

انرژی سیال درون اتاق به رنگ صورتی و سبز لیموئیه. برای یامازو قابل درک نیست که این رنگ ها به کمک کدوم مراکز انرژی تولید میشن و چه احساساتی رو در درونش زنده میکنن. هیچ کدوم از مراکز انرژی ای که می شناسه به این رنگ نیستن.

به هر ترتیب، حالا صبح دیگه ای از راه رسیده و اون مشغول تمرین کاراته است. هنوز احساس انسجام و تراکم کافی رو در عضلات پاهای خودش احساس نمی‌کنه اما براش قابل درک هست که فعلا از حداکثر ظرفیت و توان چاکرای اوپال بهره برده و بهتره برای تقویت توانایی های خودش به سراغ یه مرکز انرژی دیگه بره.

طبق اونچه که یامازو توی کتاب ها خونده، الان انتخابی جز چاکرای ریشه نداره. اگر بخواد در یک خط مستقیم و از پایین به بالا حرکت کنه، احتمالا الان باید به سراغ چاکرای ریشه بره.

چاکرای ریشه در انتهای ستون فقرات قرار گرفته و ارتعاشاتی به رنگ یاقوت سرخ رو به نمایش میذاره.

یامازو با چشم درونی خودش نگاهی به سیستم انرژیکیش میندازه. «اگر بعد از چاکرای اوپال، چاکرای ریشه قرار گرفته باشه، میشه گفت یک فاصله ی خیلی زیادی بینشون وجود داره. چون چاکرای اوپال در کف پاهاست و چاکرای ریشه در انتهای کمر.»

اما همین که نگاه یامازو بین کف پا و چاکرای ریشه مشغول جا به جا شدنه، یک نقطه ی طلایی، شروع به درخشیدن میکنه.

یامازو به چیزی که م...