بذر کتان
قسمت: 224
چپتر ۲۲۴
برونفکنی
«غمگینم میکنید.» صدای سرد موجود، توی محیط، میپیچه. یامازو احساس میکنه که پشت این صدا، چیزی خیلی بیشتر از یه احساس غم معمولیه. اون میتونه حس کنه که میل تخریبگری این موجود، خیلی با انتقام جویی یه آدم تکامل نیافته که کینه اش محدود به یک کارفرما یا عضوی از خونواده اش هست فرق میکنه.
«غمگینم میکنید، مثل به یاد آوردن آخرین سالی که شکوفه های گیلاس، نمیذاشتن هیچ برگ سبزی روی شاخ و برگ درختا دیده بشه.»
"اون داره شعر میگه." یامازو از طبع شاعرانه ی موجود جهنمی تا حدی متعجب میشه. اما متوجه میشه که به طور همزمان، داره درونش نوعی حس لذت هم ایجاد میکنه. وقتی به خودش میاد، میبینه که نوعی ارتباط انرژیکی بین خودش و این موجود، ایجاد شده و داره از روح موجود جهنمی، تغذیه میکنه.
این ارتباط، داره از طریق چاکرای شبکه ی خورشیدی ایجاد میشه، این مرکز انرژی، همون چیزی هست که در فرهنگ عمومی با اسم دانتیان هم شناخته شده.
یامازو نگاهی به رد نسبتا خفیف انرژی تاریک میندازه که مثل یک طناب سیاه، به شکمش وصل شده. میدونه که این انرژی یه موجود نابهنجاره و ممکنه بهش آسیب بزنه اما حس میکنه که خیلی به این انرژی، وابستگی داره و تغذیه کردن ازش، بهش آرامش و حتی قدرت میبخشه.
«همیشه از خورشید، متنفر بودم، ولی چرا شکوفه ها فقط زیر نور خورشید هست که متولد میشن...»
هنوز شعر موجود جهنمی تموم نشده که حمله ها به سمتش شروع میشه. این بار، یامازو منفعله و با پوزخندی درونی، به خشم و تهاجم بقیه نگاه میکنه. میدونه که این درست نیست اما نمی تونه به دیگران، نگاهی عاقل اندر سفیه نندازه.
***
کالبد فیزیکی یام...
کتاب‌های تصادفی
