فصل ۶۰۴ : تهاجم

جلسات مملو از شکایت بود و دعوا و نزاع برنامه‌های بزرگان نیروهایی که زمین های جاویدانشان را به اشتراک گذاشته بودند پر کرده بود.

شاندال امپراتوری می‌خواست جبهه ای متحد ایجاد کند و با یک حمله قدرتمند تهدید موجودات بالدار را برطرف کند، اما سه کشور دیگر اجازه رهبری حمله را به آن ندادند.

امپراتوری قوی‌ترین سازمان در سرزمین‌های فانی بود و اگر کشور‌های دیگر به آنها اجازه رهبری حمله را می­دادند، نیرو‌های آن بیشترین سهم غنائم را می­بردند.

خاندان الباس می‌خواست قبل از پیوستن به جبهه متحد از اکتشافاتش بهره ببرد و توافقات سودمندی به دست آورد.

کشور اوترا در حمله به قلمروهای امپراتوری و کمین هایو و غرش بلند، نیروهای زیادی از دست داده بود.

تمایلش برای جبران آن خسارات و قصدش برای محدود کردن دستاوردهای امپراتوری قابل درک بود.

شورا هم همین قصد را داشت.

کشور پاپرال نمی‌توانست چیز خاصی به جبهه متحد ارائه دهد اما همچنان بر توزیع برابر سود پافشاری می­کرد.

آن پیشنهاد، دشمنان زیادی را به خود دید، امپراتوری نیروهای رتبه شش بیشتری مستقر می‌کرد و خاندان الباس دانش مفیدی داشت، آنها نمی‌توانستند در هنگام امضای قرارداد از این مزایا غافل شوند.

هایو در آن مدت سکوت کرده بود.

مجمع الجزایر مرجانی می‌دانست که قدرتش برای تأثیرگذاری بر جلسه کافی نیست اما بازگشت نوآ و اکتشافاتش اهرم‌هایی به آن ها داد.

از آنجایی که امپراتوری و خاندان الباس نیروهایی بودند که می­توانستند مزایای بیشتری برای جبهه فراهم کنند به نوعی طرف ممتاز قضیه را تشکیل داده بودند.

پس شیطان تعقیب گر تصمیم گرفت تا برای ایجاد تعادل بین طرفین با شورا همکاری و توافقی را امضا کند که بتواند از سود کردن فقط چند کشور خاص جلوگیری کند.

هایو می‌دانست که حریف سه کشور بزرگ نیست، آنها حتی با در دست داشتن اطلاعات نوآ فقط می‌توانستند برای سهمی برابر از سود تلاش کنند.

سلطنتی‌ها دریافتند که برتریشان را در عرض چند روز از دست می­دهند و احساس کردند...