فصل ۶۷۲. قوانین

نوآ در دوران انزوایش در مورد پتانسیل روش جعل عنصری شروع به پرسش از خودش کرد.

چون فقط یک سال صرف آزمایشاتش کرده بود فرضش کمی عجولانه بود.

با این حال، وقتی دید هیچ پیشرفتی در پروژه خود نداشته، نمیشد شک به دلش نیوفتد.

او می‌دانست که ساخت یک نسخه‌ شخصی از عنصر تاریکی یک برنامه بلندپروازانه است، که احتمالاً بالاتر از چیزی بود که توانایی و تخصصش بتوانند از پسش بربیایند.

ولی وقتی هیچ پیشرفتی حاصل نشد این احتمال پیش ­آمد که شاید از رویکرد اشتباهی در این مورد استفاده می‌کند.

نوآ بی‌صدا به انرژی اولیه ای که هربار با آزاد کردن بخشی از نفس مایعش تولید میشد خیره شد.

اراده و امواج ذهنی غلیظ دریای آگاهیش بیرون ­آمد و سعی کرد ماهیت آن انرژی را تغییر دهد.

با این وجود، آن انرژی اولیه بسیار باریک بود و نمی‌توانست معانی را حمل کند.

تلاش های نوآ فقط و فقط به آن فشار می­آورد و فشار می­آورد تا اینکه در محیط پراکنده شد.

سپس نوآ دوباره مقداری از نفس مایعش را آزاد ­کرد و شکل نیمه شفافش به دیواره‌های حوزه ذهنیش نزدیک شد تا انرژی اولیه ایجاد شده در این فرآیند را جذب کند.

وقتی این انرژی وارد ذهن نوآ شد تقریباً هیچ فشاری را احساس نکرد، اما دیگر به این ویژگی عادت کرده بود.

انرژی وارد دریا شد، اما وقتی دوباره ظاهر شد چیزی در ساختارش تغییر نکرده بود.

- یه سال گذشت ولی من حتی نمی‌تونم قدم اول رو بردارم. معانی کافی نیستن، به قوانین نیاز دارم.

نوآ در حین پراکنده کردن انرژی در محیط فکر کرد.

آن کارها را به مدت یک سال تکرار کرد، اما هنوز نتوانسته بود اراده اش را وارد آن ماده کند.

او همه چیز را امتحان کرده بود، از ایجاد محلولی از نفس مایع و انرژی اولیه تا ادغام مستقیم مواد جدید با آیتم های مختلف.

نتیجه همیشه یکی بود: او نمی‌توانست آن انرژی را کنترل کند، فقط می‌توانست جذبش کند.

چنین چیزی در طول جعل های گذشته برایش اتفاق نیفتاده بود.

نتایج متفاوتی از نشانه‌های جزئی پیشرفت در ساخت‌های گذشته او وجود داشت، حتی وقتی تکنیک تهذیب خود را خلق کرد.

او به تدریج نقص‌ها را پیدا و آنها را برطرف می‌کرد تا زمانی که محصول نهایی تا حدودی پایدار شود....