فصل ۸۰۴. بادبزن

هم نوآ و هم سی و ‌هفت با علاقه ی زیادی قدرت برش های بادی را تحلیل کردند.

این حمله برای مدتی در محیط آرام بُعد جداگانه پرواز کرد تا اینکه با یکی از موانع نامرئی بُعد برخورد کرد و در این روند کمی آن را بزرگتر کرد.

زمانی که قدرت برش ها را درک کردند، به زودی رضایت در چهره ی آنها ظاهر شد. نوآ از یک هسته ی جانوری وحشی رتبه ی چهارم در رده ی پایینی و پرهای یک عقاب نوک تیز در همان سطح برای ساخت آن سلاح استفاده کرده بود، و مهارتی که قادر به انجام آن بود، قدرت مواد آن را منعکس می کرد.

نوآ یک ارزیابی سریع در ذهنش انجام داد. برای ایجاد آن حمله، انرژی اولیه زیادی مصرف نشده بود. به نظر می رسید که آنها توزیع قدرت را برای اولین سلاح زنده به خوبی بهینه کرده بودند.

سی ‌و ‌هفت ظرفی شفاف پر از مایع درخشان را از یکی از سازه ‌های اطرافشان برداشت و نوآ در انداختن سلاح داخل آن تردیدی نکرد.

سلاح زنده، یک نوزاد تازه متولد شده بود، به این معنی که نمی دانست چگونه بدن خود را مدیریت کند، به خصوص که ساخته ی دست بشر بود. مایع داخل ظرف، نوعی سیال بود که از پراکنده شدن انرژی داخل بادبزن جلوگیری می کرد و به آن زمان می داد تا نحوه ی نگهداری از آن انرژی را یاد بگیرد.

از آنجایی که آنها دانتیان نداشتند، سلاح های زنده راهی برای پر کردن انرژی اولیه ای که بدنشان را ساخته بود نداشتند. برای جلوگیری از تجزیه شدن بافت هایشان، آنها باید اغلب تحت مراقبت قرار گیرند، حتی پس از اینکه یاد گرفتند چگونه قدرت درون خود را حفظ کنند.

«اولین محصول واقعاً امیدوارکننده ست،» سی ‌و ‌هفت در حالی که به بادبزن نگاه می ‌کرد گفت، «سرمایه ‌گذاری اولیه خیلی زیاد بود، ولی فقط هشت سال طول کشید تا یه سلاح پایدار بسازی.»

نوآ با شنیدن صحبت های روح سی و هفت متوجه شد که چقدر از زمانی که او در آن برنامه جذاب غوطه ور شده است گذشته است.

هشت سال ذکر شده توسط روح، تنها آزمایشات پس از ایجاد هسته های جانوری را در نظر گرفت که به این معنی بود که او در مجموع یازده سال برای ایجاد اولین محصول پایدار خود صرف کرده بود. وقتی دو سالی را که در صلح با جون گذرانده بود در نظر گرفت، متوجه شد که ب...