فصل ۹۱۲ ۹۱۲. ستارة کوچک

نوآ به سرعت با سی‌وهفت تماس گرفت که در عرض چند دقیقه ظاهر شد. سپس ربات ساختار را کنترل کرد تا انرژی تابش شده توسط شراره‌ها به سایر بخش‌های بُعد جریان یابد.

سی‌وهفت پرسید: «در این مورد مطمئن هستی؟» به هر حال، این تاریکی بود که نوآ هفته‌ها درون ساختار مکعبی ریخته بود.

نوآ در حالی که در آستانه ساختار ایستاده بود فریاد زد: «آره! فقط بزار این اتفاق بیوفته.»

خاطرات نوآ از زندگی گذشته‌اش در آن موقعیت مفید نبود. او به اندازه کافی ستاره‌ها را مطالعه نکرده بود که بدون خطرِ ایجادِ اختلال در تکامل طبیعی تاریکی خود، روی این روش تأثیر بگذارد.

بنابراین، او تصمیم گرفته بود که به «نفس‌اش» اجازه دهد خودش را تنظیم کند. نوآ مطمئن بود که قوانینش آن را مجبور خواهد کرد تا مطابق نیازهایش عمل کند.

با دور شدن تاریکیِ کم تراکم از ساختار، شعله‌ها شدت کمتری پیدا کردند. فروپاشی ستاره با این حال ادامه یافت و در نهایت زمانی که به شکل کره کوچکی رسید تثبیت شد.

ثانیه‌های بی‌صدا در حالی گذشت که نوآ، ربات، و جون کره کوچکی را که جایگزین ستاره عظیم شده بود، بازرسی کردند.

کره به قدری تاریک بود که به سختی می‌شد لبه‌های آن را تشخیص داد. گویی نور حتی نمی‌توانست به آن شکل نزدیک شود، و همین باعث شد که به صورت یک گوی سیاه ظاهر شود که هوای اطرافش را منحرف می‌کرد.

اما نوآ در دوره گذشته با انرژی بالاتر خود آشنا شده بود. او می‌توانست بفهمد که همان نوع انرژی کره را ساخته است، حتی اگر متراکم‌تر از قبل به نظر برسد.

سطح کره ثابت ماند. حتی یک موج از شکل آن عبور نکرد. با این حال، خود به خود شناور بود و آن سه نفر می‌توانستند کشش گرانشی شدید را در اطراف آن احساس کنند.

نوآ ناگهان گامی به جلو برداشت، بدون توجه به نگاه‌های متعجبی که بر پشتش نشست.

با نزدیک شدن او به ستاره کوچک، کشش گرانشی قوی‌تر شد. با این حال، او یک دورگه در رده بالا بود. تحمل آن نیروی کششی کاری بود که او می‌توانست با کمی تلاش انجام دهد.

با نزدیک شدن به کره شناور، ذهن او شروع به گسترش کرد. بینش بیشتری در مورد قوانین خلقت تحت تأثیر انرژی بالاتر در افکا...