1229:گیر گردن

یک فریاد دیگر به فریاد قبلی پیوست، زمانی که مار خودش را آزاد کرد، باعث باریدن قطرات نقره‌ای از آسمان شد. و در هر جایی که مایع جریان داشت مسیرهای یخی شکل گرفتند. و حتی شعله‌ها هم از اثرات این امر در امان نبودند.

اسنورهم با این حمله آسیب دید. بدن بزرگش با آتش‌های سیاهی که سر مار ابدی را احاطه کرده بود، یخ زد.

مار با لیز خوردن توانست یخ اطرافش را بشکند. نوآ تاثیرات حمله قبلی خود را می‌توانست ببیند، اما نتیجه او را کمی ناامید کرد.

حتی اگر فردیت او عملکرد اسنور را افزایش داده بود، همراه خونی با سیاه‌چاله او همچنان متصل می‌ماند. طمع نوآ نمی‌توانست آن را همانند مراکز توانایی خود تقویت کند. برای جلوگیری از محدود شدن رده‌اش به یک ماده تاریک بهتر نیاز داشت.

اما او همچنان موفق شد به مار آسیب وارد کند. پوست سمت چپ سر مار ابدی پس از تحمل طوفان گردونه‌هایی به شکل شمشیر، به مجموعه‌ای از جراحات و بریدگی‌ها و بافت‌های پاره‌شده تبدیل شده بود.

این حمله به عضلات ضخیم زیر پوست آسیب رساند، اما نتوانسته بود به جمجمه نفوذ کند. پلک چشم مار هم از چشم چپش حفاظت کرده بود، اما موجود مجبور به قربانی کردن آن در طول مبارزه شده بود.

خون سبز از این زخم‌ها جاری شد، اما قطرات یخی که بر روی زمین افتاده بودند به سمت سر مار شناور شدند و زخم‌ها را پوشش دادند.

بخشی از یخ نیز به سمت دم شناور شد تا جراحات مختلف و بریدگی بزرگ را بپوشاند. طولی نکشید که از خروج خون جلوگیری کرد.

نوآ می‌توانست از این فرصت برای حمله استفاده کند، اما او می‌خواست این ویژگی ذاتی را بررسی کند. طبق شاندال، مارهای ابدی دارای توانایی زندگی بی‌نظیری بودند، اما این تنها بخشی از آنچه که می‌توانستند انجام دهند را توضیح می‌داد.

علاوه بر این، نوآ می‌دانست که قدرت فعلی او یک محدوده زمانی داشت. او قبلاً حملات زیادی انجام داده بود و شریان‌های خود را با جاه طلبی به نیرو تغذیه کرده بود. شخصیت او نمی‌توانست معجزه کند. اثرات آن باید در یک نقطه‌ای به پایان برسد.

با این حال، وقتی به روشی که به مار آسیب زده بود نگاه می‌کرد، نتوانست از خنده پهنش جلوگیری کند. تجا*وز سرزمین پایین را له نمی‌کرد تا زمانی که او از این توانایی برخوردار بود.

یخ به تدریج شروع به تغییر رنگ کرد. قبلاً بیشتر نقره‌ای بود، اما به تدریج سبز ...