فصل 1279 1279. سر

نوآ در حالی که به طوفان یخ خیره شده بود، فکر کرد: -این کار نمی‌کنه.

نوآ تایید کرده بود که حملات قوی‌تری را در اختیار دارد. مار ابدی شبه رتبه 7 نتوانست با حملات او برابری کند. این یکی از زمینه‌هایی بود که جانوران جادویی به ناچار از تهذیب‌گران در آن عقب مانده بودند.

نوآ تقریباً می‌توانست با قدرت بدنی این موجود برابری کند. مار حملات دیگری در اختیار نداشت، بنابراین نوآ می‌توانست با هنرهای شمشیر، جادوها و تکنیک‌های خود بر آن غلبه کند.

با این حال، قدرت نوآ یک ضعف مهلک داشت. قدرتی که او در آن مبارزه ابراز کرد، قدرت واقعی او نبود. جاه طلبی او باعث شده بود به آن سطح برسد، اما این توانمندی محدودیت زمانی داشت.

پس از رسیدن او به مرحله جامد، این محدودیت‌ها کمتر شده بودند، اما این ویژگی با پیشرفت او از بین نرفته بود. نوآ در نهایت به سطح واقعی خود باز می‌گشت، بنابراین قبل از این اتفاق باید حریف خود را می‌کشت.

رهبر مارها به اندازه یک دنیا انرژی مخفی داشت. به‌جز جزیره‌ای که از یخ آسمانی ساخته شده است، همه زمین‌های یخ زده بخشی از توانایی ذاتی آن بودند.

نوآ نمی‌دانست که جاه‌طلبی‌اش تا زمانی که مار این انرژی را تخلیه کند دوام خواهد آورد یا نه. با این حال، این فقط یک نقشه‌ی پشتیبان بود. استراتژی اصلی او این بود که حریف خود را قبل از اینکه توانایی آن فعال شود، بکشد.

نوآ در حالی که به طوفان خیره شده بود فکر کرد: -حداقل باید سرعتش رو کم کنم.

دنیا برای یک لحظه تاریک شد. شعله‌های سیاه که توسط هاله‌ای نقره‌ای و کور کننده احاطه شده بودند، هنگام بازگشت نور در محیط ظاهر شدند. نوآ تصمیم گرفته بود توانایی ذاتی خود را آشکار کند اما در همین حین متوجه شد که نمی‌تواند حریف خود را به سرعت بکشد.

شعله‌های سیاه تلاش می‌کردند تا طوفان را تحت تأثیر قرار دهند. آن یخ‌ها هاله و قدرت رهبر مارها را حمل می‌کردند، بنابراین نمی‌توانستند آن را بسوزانند مگر اینکه بیشتر انرژی خود را از دست بدهد.

با این حال، انرژی اضافی زیادی در محیط وجود داشت. جهان حتی به حالت کامل بازگشته بود، بنابراین شعله‌های آتش هنوز هم می‌توانست مفید باشد.

آتش نوآ “نفس” در محیط پخش شد و کوچک‌ترین خرده‌های یخ را در حالی که طوفان را احاطه کرده بودند سوزاند. سپس شعله‌های کوچک از حمله اصلی جدا شدند و به سمت نوآ همگرا شدند تا انرژی خود را به نوآ منتقل کنند.

آسیب کوچکی که در جریا...