فصل 1468 1468. توجه

صنف رئیس ادنا منابع ارزشمندی پنهان کرده بود.

کوه فرو ریخته بود. اما بیشتر ثروت صنف در یک بعد جداکننده کوچک‌تر ذخیره شده بود که فقط اعضای سطح جامد آن‌ می‌توانستند بازش کنند.

نوآ و دیگران بسیاری از اقلام حکاکی شده و انباری از سنگ‌‌های روح را در داخل بعد جداگانه پیدا کردند.

انبوهی از ثروت بود، حتی چندین طلسم رتبه هفتم در خود جای داده بود که منبعی گرانبها در سرزمین‌‌های جاودانه محسوب‌‌ می‌شد.

متأسفانه برای نوآ، این جادوها برای تهذیب ‌کنندگانی بود که استعداد زمینی داشتند.

از آن طرف، دان قبل از اینکه آن‌ها را به ایان بدهد، همگی را حفظ کرد.

طلسم‌ها قرار بود که به گنجینه لژیون اضافه شود.

جردن چند ماه پس از پایان نبرد از محل سکونت پادشاه الباس بیرون آمد.

هنوز به‌طور کامل بهبود نیافته بود و رنگ چهره‌‌اش نشان‌ می‌داد که چقدر گرسنه است، اما هنوز‌ می‌توانست مبارزه کند.

وضعیت شیطان الهی هنوز وخیم بود، اما نگران به نظر نمی‌رسید.

نوآ خیلی سریع متوجه کاهش عمدی سرعت بهبودی او شد؛ به نظر می‌رسید از عمد کار را برای خود سخت‌‌‌تر می‌کرد.

با این حال، نوآ جرأت نکرد که در این مورد از او سوال کند.

نوآ نمی‌خواست جوابش را بشنود.

برخی از دورگه‌‌های مرحله جامد صدمات شدیدی متحمل شده بودند و پادشاه الباس نمی‌توانست همه آن‌ها را اسکان دهد.

گروه باید عجله‌ می‌کرد و به ماموریت خود ادامه‌ می‌داد، بنابراین برخی از متخصصان در پشت خطوط نبرد باقی ماندند.

فقط نوآ، ایان، جردن، دان، پادشاه الباس، اِیدل و پنج تهذیب کننده مرحله مایع برای ادامه ماموریت از کوه فرو ریخته، حرکت کردند.

شیطان الهی و دو متخصص دیگر، بازگشت آرام خود را ‌به‌سمت سرزمین‌‌های بیرونی آغاز کردند؛ نقش آن‌ها در آن طرح تمام شده بود.

پادشاه الباس هم در هنگام خروج از حال و هوای شاد شیطان الهی غافل نشد.

نگاه پرسشگر او اغلب به نوآ و دیگر دورگه‌ها‌ می‌افتاد، اما هیچ یک از آن‌ها چیزی این مورد نمی‌گفتند.

نوآ و دیگران دلیل شادی شیطان الهی را‌ می‌دانستند.

او اکنون فرصت کشف دوباره میراث دزد معظم را به دست آورده بود.

نبرد اصناف دیگر برای او جالب نبود، زیرا قوی‌ترین آن‌ها را شکست داده بود و دیگر رقیب قدرتمندی که بتواند او را تا این حد به چالش بکشد وجود نداشت.

پادشاه الباس سال‌ها با نوآ و دان سفر کرده بود، اما لژیون نمی‌خواست مکان میراث دزد معظم را به‌راحتی برای انسان‌ها فاش کند.

نوآ به تصمیم آن‌ها احترام می‌گذاشت و به نگاه‌‌های پرسشگرانه‌ای پادشاه، توجهی نکرد.

گروه برای مدتی طولانی، بدون استراحت پرواز کردند.

باید قبل از اینکه جست‌وجوگران متوجه وضعیت کوه و صنف رییس اِدنا شوند، با عجله آنجا را ترک کنند.

زمان بندی کلید موفقیت این ماموریت بود...