فصل 1538: جادو

گروه بزرگی از موش‌های رتبه 7 از زمین بیرون آمدند و به مارهای بزرگ حمله کردند. این موجودات کوچک در مقایسه با خزندگان عظیم‌الجثه چیزی بیشتر از نقطه نبودند، اما جسارت آن‌ها توانست؛ آسیب‌های مکرری به آن‌ها وارد کند.

مارهای جاودانه به لطف یخ‌های انباشته شده در محیط می‌توانستند به‌طور مداوم ترمیم شوند و موش‌ها هیچ روشی برای متوقف کردن این توانایی ذاتی نداشتند. با این حال، هزاران نفر از آن‌ها در منطقه وجود داشتند، و طولی نکشید که موش‌های ضعیف‌تر در میان خزندگان در اثر حمله بی‌وقفه آن‌ها از بین رفتند.

موش‌ها حریفان خود را مجبور کردند تا خیلی سریع یخ را خالی کنند. در طول این حمله به دلیل نبود نمونه‌های رتبه ۸ در ارتش دشمن، تنها مارهای رتبه ۸ دست نخورده باقی ماندند.

نوآ قدرت کامل خود را آشکار کرد و نشان داد که در طول هزاران سال گذشته تا چه حد رشد کرده است. از زمانی که زره سخت از او محافظت می‌کرد، نیازی به نگرانی در مورد بدنش نداشت؛ بنابراین جاه طلبی او می‌توانست روی شعله‌های آتش متمرکز شود تا تلفات فاجعه باری به بار بیاورد.

موش‌ها حتی نمی‌توانستند به نوآ نزدیک شوند. آن‌ها به سختی توانستند دنیای زیرزمینی را ترک کنند. شعله‌های آتش پیوسته بخشی از میدان نبرد را می‌پوشاندند و بدن‌های لرزان بی‌شماری به‌سمت پیکرش در حرکت بودند تا انرژی انباشته شده در مبارزه را به او بدهند.

نوآ احساس کرد که بدنش خیلی سریع‌تر از آنچه که در ابتدا پیش‌بینی می‌کرد، پیش می‌رود. او از عمد نقطه‌ای دورافتاده از میدان نبرد را انتخاب کرده بود و تصمیمش دستاوردهایش را بسیار فراتر از انتظاراتش به حداکثر رساند.

هزاران هیولای جادویی رتبه ۷ لازم است تا با انرژی فراهم شده توسط یک موجود رتبه ۸ برابری کنند. با این حال، گروه موش‌ها در طول این هزاران سال رشد کرده بود و توانسته بود تمام ارتش را با هر حمله‌ای قربانی کند.

بیشتر نمونه‌های این ارتش‌ها بسیار قوی بودند. آن‌ها یا در رده میانی یا بالایی بودند، که نشان دهنده آنچه نوآ در اولین حمله خود به آن زمین‌ها دیده بود، نبود.

حتی موش‌های رده بالا هم نمی‌توانستند از شعله‌های آتش نوآ جان سالم به در ببرند، به خصوص زمانی که جاه طلبیش توانایی ذاتی او را افزایش می‌داد. این حملات می‌توانستند به موجودات رتبه 8 آسیب برساند، بنابراین جانوران جادویی تنها به‌محض اینکه سر خود را از دنیای زیرزمینی خارج می‌کردند، می‌سوختند.

موش‌ها هیچگاه با حمله‌ای مانند این حمله مواجه نشده بودند. اتحاد آن‌ها با شهر کریستال، مرزها را نسبتا امن کرده بود و موجودات جادویی در آن نزدیکی، قدرت کافی برای حمله جدی به آن سرزمین‌ها را نداشتن...