فصل 1782: لایه‌ها

نوآ و شاه‌الباس نمی‌توانستند آن ویژگی را نادیده بگیرند. محیط خیره‌کننده‌ای که در آن سوی شکاف در خلاء قرار داشت، این که به طور دقیق بررسی شود دشوار بود و سفیدی حتی تلاش می‌کرد بخشی از داخل آن را پنهان کند، اما آثار زندگی ناگزیر آن پوشش غیرطبیعی را لکه‌دار کردند.

امواج ذهنی که از طریق سفیدی منتشر می‌شدند، هر اثر ضعیفی از زندگی را بازرسی کرده و سعی می‌کردند منابع آن‌ها را درک کنند. آن فرآیند نسبتا آسان بود. شاه‌الباس و نوآ نمی‌توانستند انرژی آشنای اشیاء جادویی، انسان‌ها و هیبریدها را تشخیص ندهند.

نوآ پرسید: «چرا می‌تونیم اینو این‌قدر واضح حس کنیم؟» شاه الباس توضیح داد: «فکر کنم متوجه نیستی که ما نسبت به این جهان‌های ضعیف‌تر چقدر قدرتمند هستیم.»

نوآ پس از توضیحات شاه‌الباس، درک واضح‌تری از آن منطقه به دست آورد. سفیدی به عنوان یک لایه محافظ عمل می‌کرد، اما قدرت آن به ندرت به رتبه‌های الهی می‌رسید. آسمان و زمین دلیلی نداشتند که انرژی بیشتری در این مناطق سرمایه‌گذاری کنند زیرا فقط شامل موجودات انسانی و قهرمانی بود. نوآ در ذهنش دریافت:

-به همین دلیل بود که معمار الهی تونست سایر سرزمین‌های فانی رو ببینه و شاه‌الباس و شاهزاده دوم هم موفق به ایجاد تونل ابعادی شدن.

برای حکاکی‌کاران رتبه 6 غیرممکن بود که اگر از تمام قدرت خود استفاده می‌کردند، محدودیت‌های آسمان و زمین را نادیده بگیرند. دانش مربوط به سایر سرزمین‌های فانی و سطح بالاتر برای ارشدان قهرمانی دست ‌نیافتنی می‌بود.

به جای آن، آسمان و زمین به نظر می‌رسید که قدرت موانع بین جهان‌های ضعیف‌تر را محدود کرده‌اند. حکمرانان زحمت صرف انرژی زیادی برای آن کار را به خود نمی‌دادند، که احتمالاً نشانه‌ای از بی‌تفاوتی آن‌ها بود.

آگاهی از سرزمین‌های فانی مختلف و سطح بالاتر، موضوع مهمی برای موجودات بود. درک بیشتر از جهان می‌توانست بینش‌هایی درباره کل مسیر تکاملی ارائه دهد و آن‌ها را برای خطرات پیش رو آماده کند.

با این حال، همین موضوع برای آسمان و زمین معتبر نبود. حکمرانان دلیلی برای اهمیت دادن به آن دانش نداشتند. بعد از همه، هیچ ارشدی در تاریخ نتوانسته بود از ساختار سیستم به نفع خود استفاده کند. بهترین کاری که می‌توانستند انجام دهند، مهاجرت به سرزمین‌های فانی مختلف بود که هیچ مشکلی برای آسمان سفید ایجاد نمی‌کرد....