فصل 1807. شتاب

تونل ابعادی با حرکت‌ ارشدها به جلو شکست. شاه الباس فقط لبه‌های سازه را تقویت کرده بود، اما این تقویت‌سازی باعث نمی‌شد که بتواند فشار بی‌حدی را که گروه منتشر می‌کرد تحمل کند.

تفاوت بین فضای خالی پشت ‌سرشان و ناحیه داخل تونل ابعادی نامشخص بود زیرا ارشدان اجازه دادند شتاب عظیم ایجاد شده توسط زنجیر ‌شاه الباس آن‌ها را به جلو هدایت کند. گروه در آن موقعیت مجبور نبود کار زیادی انجام دهد. آن‌ها فقط باید مطمئن می‌شدند که در تاریکی نیفتند.

که همچنین معلوم شد کاری سختی نیست. شاه الباس قبل از ایجاد زنجیر، کل تونل ابعادی را بررسی کرده بود. اقلام از قبل می‌دانستند که ارشدان را به کجا بفرستند که احتمال سقوط آن‌ها از فضای جداگانه کم‌تر شود.

تنها متغیر در این فرآیند، سوراخ باقی مانده در آسمان بود. پادشاه الباس نمی‌توانست بفهمد که این روزنه نسبت به موقعیت قبلی‌اش چقدر کوچک‌تر شده، بنابراین مجبور شد منطقه فرود نهایی را به یک نقطه نسبتاً کوچک محدود کند.

اگر در محاسبات او اشتباهی شود، ممکن است برخی از ارشدها بر روی آسمان سفید سقوط کنند. این اتفاق به خاطر ضربه یا فاصله آن‌ها از سوراخ خطرناک نبود زیرا گروه آن‌قدر قوی بود که بتواند این موضوع را کنترل کند. موضوع اصلی واکنش بالقوه آسمان و زمین و ورود ناگزیر موجودات خالی بود.

این دو مشکل می‌تواند منجر به عواقب ناخوشایندی شود. موجود خالی می‌تواند برخی از ارشدان را با استفاده از کنترل خلأ از سوراخ دور کند. آسمان و زمین حتی می‌توانند چیزی را در آسمان برای مقابله با آن‌ها آماده کنند.

علاوه بر این، اگر جهان پایین ویران شده تنها سرزمینِ ضعیف متصل به سوراخ باشد، گذرگاه ممکن است خود به خود بسته شود. ارشد زمان محدودی برای رسیدن به سمت دیگر آسمان در آن نقطه خواهد داشت و هر تأخیری می‌تواند آن‌ها را مجبور به ماندن در بیرون کند.

حتی فکر گیر کردن در فضای خالی بدون ارشدهایی که آن مأموریت را ممکن کرده بودند، باعث شد تهذیبگران، دورگه‌ها و جانوران جادویی در داخل تونل ابعادی مضطرب شوند و بیشتر روی وظیفه خود تمرکز کنند. همه سعی کردند به شاه الباس نزدیک‌تر شوند، اما شتاب شدید مانع حرکت راحت آن‌ها می‌شد.

تمایل آن‌ها به انجام اقدامات احتیاطی در برابر شکست احتمالی در برخورد با سوراخ، جلوی نیروی شدیدی که توسط زنجیر شاه الباس ایجاد...