فصل 536: بلیطِ رفتن از اینجا هر کسی که در پایگاه نظامی کار می¬کرد، دانجن را می‌شناخت. زیرا نه¬تنها برای دانش¬آموزان بلکه برای پرسنل نظامی نیز استفاده می‌شد. هر مکانی، یک دانجن داشت اما برای همه قابل درک نبود که آنجا چه کار می‌کنند. آنها هیچ¬وقت به دانش¬آموزان یا افراد دیگر در این¬باره توضیح ندادند. با این¬حال، افراد کمی هم وجود داشتند که وقتی از دانجن خارج می-شدند، به طور کلی تغییر می¬کردند. لوگان زمانی که پیتر آنجا بود، تحقیقات زیادی روی دانجن انجام داده بود، و معلوم شد که اکثر شایعاتی که وجود دارند فقط شایعه خالی هستند. دلیل تغییر دیوانه¬وار مردم این بود که مهارت¬هایشان را از دست داده بودند. اساساً دانجن‌های اطراف پایگاه‌های نظامی، یک زندان بودند و آنها روزهای خود را آنجا می¬گذرانند تا وقتی که ترودریم بیاید و مهارت¬هایشان را از بین ببرد. در واقع آنها را مانند آدم¬های معمولی می¬کنند که دیگر راهی برای سوءاستفاده از مهارت¬هایشان باقی نماند. گروه، پائول را تا مکان مشخصی در مدرسه دنبال کردند. این مکان ساختمان اداری¬ای بود که معلمان اکثر جلسات خود را در اینجا برگذار می¬کردند. تاکنون خبر خوب این بود که پائول هیچ یک از ژنرال¬ها یا گروهبان¬هایش را ندیده بود که کشته شده باشند. او فکر کرد؛ -"یعنی اونها به موقع فرار کردن؟" پائول به زیر آوار اشاره کرد: «اینجاست.» بقیه از جمله خودش دست به کار شدند و شروع به تخلیه آوار کردند. وقتی پائول مشغول کار بود، متوجه شد که آوار بسیار سبک¬تر از آن چیزی است که او در ذهنش تصور می‌کرده. البته او حتی وقت نکرده بود به بدن جدیدش عادت کند. حتی اگر لئو برای او همه چیز را توضیح می¬داد، باز هم چیزهای زیادی را نمی¬شود از صحبت یاد گرفت. بنابراین در حال حاضر او در حال یادگیری بود. در نهایت زمانی که آوارها پاک‌سازی شدند، چیزی مانند یک در مخفی نمایان شد. پیتر گفت: «این باید خودش باشه.» فقط در مخفی نبود که ویران شده بود. درها خم شده بودند و آوار ساختمان از داخل مشخص بود. در کنار درِ مخفی، پلکانی وجود داشت که به پایین می¬رفت. لایلا متوجه شد: «چراغ¬ها روشنه. کسی داخله؟» کوئین گفت: «شاید جواب سؤال¬های ما پیش اونها باشه.» و رو به جلو قدم برداشت و بقیه از پشت¬سر او را دنبال کردند. «پائول.» کوئین درحالی¬که متوجه شد او هنوز در بالا ایستاده است، این را گفت. او هنوز به کل اوضاع فکر می‌کرد و راستش را بخواهید اگر افرادی در داخل بودند، نمی‌خواست آنها را آنجا ملاقات کند. اگر هنوز هم مهارت¬های خود را داشتند، مطمئناً آنها به دلایل زیادی کینه عمیقی نسبت به او و دیگران داشتند. کوئین گفت: «تو با من میای. تو بهتر از هر کسی اینجارو می¬شناسی.» و او را به جلو کشاند. وقتی از پله¬ها پایین رفتند، آنها می‌توانستند اجساد را ببینند که روی زمین افتاده بودند، اما برای اولین¬بار، آنها همچنین یونیفرم دانش¬آموزی را دیدند. همه دانش¬آموزان، جنازه دانش‌آموز را نگاه می¬کردند و به این فکر می-کردند که می¬توانند هویت این فرد را تشخیص دهند یا نه، اما هیچ¬کدام آن فرد را نشناختند. سخت بود با این حجم از سوختگی هویت کسی را حدس زد. پائول ن...