فصل ۱۰۸: پیشرفت هنگامی که وینسنت اولین توانایی خود را فعال کرد، بلافاصله تمام فلزات را در اطراف ساختمان احساس کرد، کنترل بیشتر و وزن کمتری بر روی آگاهی خود احساس می¬کرد. وقتی توانایی خود را فعال می¬کرد، باید روی مقدار خاصی از فلزات تمرکز می¬کرد و اگر نمی¬توانست آن را کنترل کند، احساس فشار می¬کرد زیرا فلزات در اطراف او بیش از آن چیزی بود که بتواند تحمل کند. اما با قوی‌تر شدن، وینسنت احساس کرد که می‌تواند فلزات بیشتری را کنترل کند، و فشار آنچه خارج از کنترل او بود، کاهش یافت. پس از اینکه درک خود و تراکم مانا در بدنش را بسیار افزایش داد، این یک پیشرفت آشکار برای او بود. اما فراتر از آن، وینسنت احساس کرد که می‌تواند با طلسم‌هایی که زمین و عناصر رعد و برق را در برمی‌گیرد، فراتر رود. او پیشانی خود را در هم کشید و زمین را در اطراف ساختمان خود احساس کرد و متوجه شد که اگر بخواهد می¬تواند به دلخواه قسمتی از دیوارهای ملک خود را به شکلی ظریف دست¬کاری کند. متأسفانه، دیوارها از ۱۰۰% زمین ساخته نشده بودند، بنابراین او به اندازه کافی قدرت برای تعدیل این ساختمان آنطور که می¬خواست و در نتیجه ترمیم آسیب¬های مختلفِ درست شده توسط جادوگران دشمن نداشت. اما او احساس می¬کرد که اکنون می¬تواند الکترون¬های اطراف خود را راحت¬تر دست¬کاری کند، تا جایی که حتی می¬تواند سطوح و اجسام غیر فلزی را الکتریکی کند. 'خب از هیچی بهتره.' او توانایی خود را غیرفعال کرد و مانای اطرافش به حالت عادی بازگشت. او فکر کرد که باید بعداً برخی از مهارت¬های آهنگری خود را تمرین کند تا ببیند این پیشرفت چگونه بر آنها تأثیر می‌گذارد. اما به زودی، وینسنت متوجه شد که روری قبلاً مدیتیشن خود را به پایان رسانده بود و قدرت خودش را آزمایش می‌کرد. «همونطور که انتظار می‌رفت. تو هم پیشرفت نکردی.» روری درحالی¬که به دوستش نگاه می‌کرد لبخند زد. وینسنت پرسید: «از قرص چی گرفتی؟» «من باید به میونه سطح شاگرد رسیده باشم. ما اینقدر عجله داشتیم که به لیام نگفتیم اخیراً به همچین سطحی ...