فصل ۱۶۵: واکنش¬های محلی

با طلوع این روز جدید، همه¬چیز برای گروه¬های مختلف اطراف میل¬فال شروع شد!

در همین لحظه عمارت سیمونز در حالت آماده باش بود و چند مرد در اطراف محل ایستاده بودند و مردم با حالتی نگران و با عجله در محل رفت و آمد می¬کردند.

ارباب جوان سیمونز تازه از یک شب آزار و اذیت برگشته بود و بهترین پزشکان محلی در آنجا حضور داشتند.

در همین حین، محل برای عدم بازگشت بقیه اعضای گروه مارکوس که شب قبل با چند تن از قوی¬ترین اعضای خانواده برای مقابله با سزار مازانتی رفته بودند، در حالت آماده باش بود.

با این احتمال که خانواده برخی از مهم‌ترین مردان خود را از دست داده بودند، نگهبانان اطراف املاک در صورت تنش، حالت‌های زشتی در چهره‌شان داشتند.

'حالا چی میشه؟ یعنی سزار گروه ما رو از بین برده؟'

'لعنتی! چطور جرئت کرده؟ مگه نمی‌دونه ما کی هستیم؟'

'وقتی ارباب برگرده، اون حرومزاده و خانواده¬اش رو از بین می¬بریم!'

چندین نگهبان در منطقه برای انتقام بیرون آمده بودند و حتی بدون اینکه بدانند واقعاً چه اتفاقی افتاده است، از قبل سزار را مسئول ناپدید شدن و احتمالاً مرگ مردان این خانواده می‌دانستند!

…

در اتاق مجلل آن عمارت، مارکوس روی تختش دراز کشیده بود، درحالی¬که چندین زن زیبا که لباس خدمتکار به تن داشتند به پزشکان آنجا کمک می¬کردند.

در همان زمان، دو مرد خوش لباس با جواهرات جادویی مشابه مارکوس با ناباوری به او خیره شدند.

کوچکترین شخص بین آن دو نفر، درحالی¬که به زخم¬های عمیق برادرش نگاه می¬کرد، پرسید: «برادر ارشد مارکوس، چه اتفاقی افتاده؟»

مارکوس به سختی زنده مانده بود!

در همین¬حال، عموی مارکوس در سکوت نظاره¬گر سه پزشک بود که بر روی زخم‌های پاها، شکم و دست‌های وارث جوان خانواده سیمونز کار می‌کردند.

مارکوس ابراز درد کرد اما توانست چند کلمه بگوید.

در¬حالی¬که نفس¬نفس می¬زد گفت: «آه ... ما دنبال اون سزار لعنتی می¬گشتیم... هاه... هاه... بعدش اون به ما حمله کرد و به سمت منطقه مرکزی دره راکی فرار کرد...» حتی با توجه به داروهای بیهوشی که پزشکان اطرافش قبلاً به او داده بودند، احساس درد می¬کرد.