فصل ۳۲۶: نرم­ترین!

لیام به روباه کوچکی که در بغل او خوابیده بود خیره شد. خیلی خسته به نظر می­رسید.

«استفاده از شعله باید خسته­اش کرده باشه.»

«اصلاً اندازه­اش بزرگتر شده؟» او با دقت به چیز کوچک از بالا تا پایین نگاه کرد.

او مثل همیشه کوچک بود. اما به غیر از اندازه­ی او همه چیز تغییر کرده بود.

در مقایسه با قبل، اکنون کاملاً متفاوت به نظر می­رسید. او بدن سفیدبرفی خالصی داشت که خزش بسیار نرم و براق بود.

حتی بهترین ابریشم یا هر ماده­ی دیگری نمی­تواند به این نرمی باشد.

لیام از این موضوع تعجب نکرد. البته که روباه کوچولوی ناقلا نرم بود. این بار او خیلی از اقلام گرانبها را بلعیده بود.

گیاهان بی­شمار و سه تکه شعله­ی کمیاب که دیگران آنها را گنجینه­ی گرانبهایی می­دانستند!

استاد حیوانات سرافینا گفته بود که جانوران فقط باید از قسمتی از کریستال نُه­ گانه الهی برای تکامل استفاده کنند.

با این حال، این دختر آن را کاملاً بلعیده بود و حتی یک تکه­ی کوچک از آن هم باقی نمانده بود.

چطور می‌توانست هنوز نرم و ناز نباشد؟

لیام از حالا می‌توانست ببیند که خواهرش با این چیز کوچک دیوانه شده است. «عواقبش همش گردن خودته.»

مسلماً او هم نمی­توانست دستش را از روباه کوچک دور کند.

لبخند تلخی زد و در حالی که به نوازشش ادامه می­داد به بقیه بدن او نگاه کرد.

و روباه کوچک از این همه توجهی که دریافت می­کرد با رضایت خرخر می‌کرد.

لیام نیشخندی زد و سپس نگاهش را از بدن کوچک به جالب­ترین چیز یعنی سه دُم روباه تغییر داد.

رنگ آنها هم اکنون سفیدبرفی بود، اما در طول نبرد، وقتی روباه کوچولو از ناکجاآباد جلوی او پرید و همه چیز را آتش زد، به وضوح به یاد آورد که یک دم به رنگ بنفش تیره بود.

آیا این سه دم بازتابی از سه تکه شعله‌ای بود که ا...