پای قطع شده‌ی هشت پا

وقتی که یامازو کار تقویت اتاق رو تموم میکنه، ساعت تقریبا دو بعد از نصف شبه.

اون با وجود وقت زیادی که برای این کار گذاشته، اما احساس میکنه که به طور همزمان، تونسته انرژی به درد بخوری رو از آسمون ها دریافت کنه.

استدلالی درون ذهن یامازو شکل میگیره مبنی بر اینکه احتمالا وقتی انرژی و توان خودش رو صرف کار به درد بخور و سازنده‌ای میکنه که با قوانین طبیعت در هماهنگیه، طبیعت هم تلاشش رو نادیده نمیگیره و با تامین انرژی مورد نیازش، یک علامت مثبت به این تلاش، نشون میده.

چیزی که برای یامازو طی روز های اخیر پرسش برانگیز شده اینه که توی این دنیای بزرگ، موجوداتی که مثل خودش از قوانین کارکردن با انرژی، کمابیش اطلاع پیدا کردن‌ چطور جایگاه خودشون رو انتخاب میکنن و تصمیم میگیرن که نقش بخصوصی رو بازی کنن؟

توی این سطح، دیگه زمان و فرصت ها مثل دنیای انسان زمینی تفسیر نمیشه بلکه فرد با فرصت های پرشماری رو به رو هست که بهش اجازه میده یک بازه ی زمانی طولانی رو برای کامل کردن یک هدف و یا پروژه در نظر بگیره. یامازو حالا میدونه که از قرن‌ها پیش، فرآیند ساخت شخصیت فعلیش رو شروع کرده و چیزهای زیادی در درونش وجود دارن که می تونه به تدریج، اون‌ها رو بیدار کنه.

و همچنین می تونه تصمیم بگیره که زمان پیش روی خودش رو صرف یادگیری چه مهارت هایی کنه. همینه که بهش انگیزه داده تا کم کم برای طراحی فرم شخصی خودش اقدام کنه.

برای یک بشر زمینی، با توجه به عمر محدودی که داره، طراحی یک فرم شخصی در مبارزه، عموما به صرفه نیست، مخصوصا اگر درگیری های خاصی درون زندگی داشته باشی، اولا دیگه فرصتی نمیمونه که بخوای به طراحی فرم شخصی اختصاص بدی؛ خوده یادگیری فرم های آماده هم زمان زیادی میبره و خیلی بعیده که بتونی توی مکتب مبارزاتی خودت به سطح بالایی برسی.

اما حالا یامازو میدونه که اگر فرصت زندگی فعلیشو هم از دست بده، سفر روحش ادامه پیدا میکنه و می تونه از زندگی های بعدیش برای تکمیل فرمش استفاده کنه.

اون نگاه دیگه ای به اتاق میندازه و سعی میکنه که اونچه به عنوان مزیت به اتاق اضافه کرده رو مرور و بررسی کنه.

این جا براش یک نقطه ی شروع هست که کمک میکنه میراث خودش رو بسازه. همچنان که سعی د...