چپتر ۱۲۳ ببخشید که دیر به سراغت اومدم یادداشت های روزانه ی هوان جو آ امروز با صدای فرود اومدن نیرویی از سازمان کیان یانگوآ از خواب بیدار شدم. طرف چیزی رو لو نداد اما حس کردم که برای یکی از افراد مهمشون اتفاقی افتاده و نیاز به نیروی درمانگر دارن. حالا چرا سراغ من اومدن؟ مگه کیان یانگوآ خودش به اندازه ی کافی درمانگر نداره؟ ولی این چیزی نیست که بیشتر ذهنمو مشغول کرده. خوابی که دیشب دیدم منو به تردید انداخت و باعث شد که درخواستشون رو قبول نکنم. من سال های زیادی هست که گیاه خوارم و عقیده دارم همونطور که افراد گوشت خوار، فلسفه های مختلفی برای مصرف گوشت و امتناع از گیاه خواری دارن، هر فرد گیاه خواری هم دلایل خودشو داره. دیشب خواب دیدم که دارم یه ساندویچ گوشت رو میخورم و خیلی خیلی گرسنه بودم. حتی اون ساندویچ هم به طور کامل سیرم نکرد اما از خوردنش لذت زیادی بردم. بعد از سال ها ور رفتن با خواب ها، حالا خوب میدونم که همچین خوابی برای من یک نشونه ی خوب نیست. این برمیگرده به فلسفه ای که در نظرم پشت این موضوع وجود داره. ین شی هم ما رو اینطوری بار آورده که فقط مبارزه نکنیم بلکه به ذهنمون و قدرتش اهمیت بدیم. فلسفه ی من اینه که یک حیوون می تونه چیزی فراتر از یک برده باشه و فواید خیلی بیشتری نسبت به اینکه صرفا گوشتش خورده بشه داشته باشه. درست به همون دلیلی که انسان ها، حداقل نه همه شون، در مورد خوردن بچه هاشون اقدام نمیکنن. در حالی که گوشت انسان هم بی خاصیت نیست و می تونه حسابی سیرشون کنه. اصلا بیا به این فکر کنیم که چی میشه یکی از فرط اجبار، خوراکی ای رو میخوره که جزو خط قرمزاش هست؟ من توی خواب گرسنه بودم و می دونستم اگر تلاش کنم، می تونستم از طریق گیاهان، گرسنگی خودم رو برطرف کنم. حتی اون ساندویچ هم همه ی اجزاش از گوشت تشکیل نشده بود. ولی من از خوردن گوشت نتونستم امتناع کنم چون مدت زیادی گذشته بود و من نتونسته بودم گرسنگی خودمو برطرف کنم. من از خوراکی های گوشتی هنوزم که هنوزه خوشم میاد چون به نظرم بیشتر خوراکی های گیاهی رایج خیلی بی مزه و لوس هستن. البته مثلا یکی مثل ای چی چو قادره خوراکی های گیاهی خوشمزه ای هم درست کنه ولی در تنهایی خودم محال ممکنه که وقت بذارم و همچی...