چپتر ۱۳۶

استراتژی یامازو در بازی شطرنج

بعد از حدود ربع ساعت، یامازو از مطالعه کردن خسته میشه و دوباره سعی میکنه مراقبه انجام بده و هاله ی تای چین رو تقویت کنه. یعنی تجسم اینکه یه مرد بالغه که پوست برنزه ای داره، بدنش ورزیده و پشمالو هست و بوی عرق بدی میده. یه کیمونوی بدرنگ پوشیده و هاله اش هم خاکی و قهوه ای هست. یامازو میخنده، تجسم اینکه همچین موجودی باشه براش جالب و سرگرم کننده است.

روح ها اغلب هویت خودشون رو شبیه به موجودات دیگه میکنن چون این کار راحت تریه. مثلا می خوای بری کسی رو فریب بدی یا تحت یک امنیت سطحی وارد یک جمعی بشی که از هویت اصلی تو بیزار هستن. این خیلی راحت تره که هویت یکی از افرادی که میشناسی رو تقلید کنی. مثلا بیای خودتو شبیه یکی از همکلاسیات کنی. اصولا تغییر چهره جزو مهارت های سطح ۴ هست و بیشتر روح ها قادر به انجامش هستن مگه اینکه دیگه خیلی ناشی باشن و حتی حوصله ی خوندن چهار تا جزوه ی آموزشی هم نداشته باشن.

این کار، ظرافت های زیادی داره و نتیجه گرفتن ازش بستگی به این داره که فرد تا چه اندازه به ریزه کاری های تغییر چهره و نقش بازی کردن اهمیت بده. مثلا بعد از این که تغییر چهره داد، بتونه هاله ی خودشو هم پنهان کنه و حسابی توی نقش بره.

خب کاری که یامازو در حال انجامش هست لزوما تقلید به حساب نمیاد بلکه اون داره عملا یک هویت جدید رو میسازه. این شخصیت ها معمولا سخت تر ساخته میشن و تو، یک منبع الهام بخش مشخص نداری.

مزیتش اینه که میتونی ازش هرجایی که دوست داری استفاده کنی. ولی اگه بیای از یه نفر که شناخته شده است بهره ببری، ممکنه با ناشی گری ای که در تقلید نوع حرف زدن یا رفتاراش انجام میدی به راحتی لو بری. هر چند ساخت یک هویت جدید می‌تونه انرژی زیادی ببره ولی افرادی مثل یامازو این موضوعات رو جدی تلقی میکنن چون می تونه بهشون کمک کنه تا با کمترین درگیری و خون ریزی، بسیاری از اهداف خودشون رو به انجام برسونن. در واقع این انگیزه ای هست که در اعماق ناخودآگاه یامازو قرار داره و اون هنوز آگاهی کاملی بهش نداره.

یامازو توی صفحه ی گجت یا در واقع موبایلی که دزدیده به چهره ی جدید خودش نگاه میکنه. هنوز تا حد زیادی درگیر احساس شرم و گناه هست چون می‌دونه تای...