چپتر 189

جست و جو در دهکده (بخش دوم)

«ساکورا؟»

یامازو با حس کردن هاله ی صورتی غلیظی که هوای بخشی از دهکده رو پرکرده مکث میکنه و زیر لب، اسم ساکورا رو زمزمه میکنه. اما خودشم میدونه که خیلی بعیده ساکورا رو اینجا ببینه. اون که تنها موجود این دنیا با هاله ی صورتی نیست.

اون زیاد فرصت نمیکنه تا به منشا این انرژی فکر کنه چون ناگهان موجود درشت و سیاه رنگی رو میبینه که از پشت سرش ظاهر میشه. غرایز یامازو مبتنی بر بقای محض نیست و با وجود اینکه چهره ی موجود، آشکارا وحشیه ولی احتمالا چون بهش نگاه میکنه یا انگار برای چریدن اومده، توجهشو جلب نمیکنه. موجود قدی حدود دو متر داره و آشکارا پشمالو و چاقه. چشماش هم مثل موجودات گیاه خواره و قرنیه ی مستطیلی عمودی داره.

«اون یه حس مریض داره.»

یامازو اینو قبل از پریدن روی سقف یکی از خونه ها میگه و صدای نعره ی حیوون که بی شباهت به صدای گوسفند نیست به هوا بلند میشه. قلب یامازو شدیدا به تپش در میاد چون در ابتدا اصلا هیچ ردی از این حیوون رو توی دهکده ندید. حالا با خودش فکر میکنه که ممکنه با چند تا از اونا رو به رو بشه.

با نگاهی به گنبد سبز بالای سرش متوجه پرتاب های انرژیکی بین دو جناح میشه و متوجه میشه که وضعیت اونا هم بهتر از خودش نیست. اون مخصوصا توپ های آتشینی رو میبینه که در تقابل با خنجر های سرخ رنگن.

وقتی دست سم مانند گوسفند سیاه غول پیکر به سمت لبه ی سقف پرت میشه، تمام چوب های باقی مونده که از قبل توی نوعی آتش خورنده و فاسد و مریض تا حدی سوخته بودن تبدیل به پودر میشه. یامازو سریعا جاخالی میده و خودشو به وسط خیابون میرسونه. «حس میکنم توی این خونه ها تخلیه شده اما هنوز روح های سالمی هم درونشون هست. با وجود این موجود میشه حدس زد که خیلی از روح های سالم که کمی عقل داشته باشن این منطقه رو ترک کردن ...