چپتر 201

ای چی چو در حال خوراکی خوردنه. این عادتیه که شب ها و به محض خروج از زندگی فیزیکیش داره. ولی لزوما این کار رو به صورت هوشیار انجام نمیده. بیشتر احساس میکنه که یه جور میل بیمارگونه به خوردن غذا داره. چیزی که امشب برای خوردن پیدا کرده صرفا یه سری ماهی و میگوی سرخ کرده و لوبیای پخته شده است.

همینطور که سس از کنار دهنش سرازیر شده، صدایی رو از محوطه ی بیرون میشنوه و یادش میاد که الان توی یه سفر دریایی هستن. وقتی خودشو روی عرشه ی کشتی میرسونه، کم کم احساس میکنه که صدای نوعی موجود دریایی رو میشنوه.

اونها پوست صافی دارن و شبیه کوسه هستن اما حالت تهدید کننده و خشن ندارن، باله ای هم بالای سرشون خودنمایی نمیکنه.

«وال؟»

ای چی چو به خاطر رنگ پوست و صدای موجوداتی که میبینه همچین اسمی رو در موردشون به کار میبره اما اونا وال هم به حساب نمیان. تعجب ای چی چو وقتی بیشتر میشه که نیزه ای رو روی صورت موجودات دریایی میبینه.

آشپزجوان نمیدونه چطور اما احساس میکنه که موجودات دریایی خوشحال هستن و انگار دارن اونو به یک مهمونی دعوت میکنن. «اونا هم نژادای منن؟»

ای چی چو با حس خارشی در زیر پوستش، به پشت دست هاش نگاه میکنه. چیزی که در ادامه میبینه، ظاهر شدن یه سری پولک یا فلس هست. «عاو، من یه موجود دریایی ام.»

برای ای چی چو خنده دار و در عین حال ناراحت کننده است. اون میدونه که این یه کیفیت دائمی نیست و هویت اون حداقل در حال حاضر و تا پایان زندگی فعلیش، محدود به یک انسانه. یک بشر زمینی که از اضافه وزن رنج میبره و باید با دستاش آشپزی کنه.

شالاپ!

ای چی چو توی آب میپره چون احساس میکنه که انرژی روحیش اینو میخواد و موندن روی عرشه، برای اون که داره فرم خودشو تغییر میده و تبدیل به یه موجود دریایی میشه خوش آیند نیست. چیزی دیگه ای که متوجهش میشه اینه که حوزه ی دیدش گسترده است و مشکل خاصی از این بابت نداره. این به لطف همون آیتمیه که یامازو هم یکیشو از سازمان تمساح بزرگ دزدید.

ای چی چو دسته ی نیزه ماهی ها رو دنبال میکنه. البته اونا شبیه گونه های شناخته شده ی نیزه ماهی نیستن و چهره ی درشت تر و تپل تری دارن. همچنین امواج ذهنیشون خیلی قوی تره و ای چی چو کم کم حدس میزنه که اونا از بعد دیگه ای هستن و با تمدن انسانی، ارتباط مستقیمی ندارن.

اونها به سمت اعمال میرن، کف دریا کم کم خودنمایی میکنه. با این وجود، این محدوده پوشش ...