قسمت 143: موهبت

هفت دسته از جانوران جادویی نوع میمون، برای شکست دادن مدت زمان در شش هفته. گروه زمان مورد نیازشان برای برنامه‌ریزی دقیق خود را داشتند، فقط باید مراقب می‌بودند که در طی اجرای‌ این برنامه‌ةا باعث ایجاد غوغا نشوند.

در پایان، آنها یک تاکتیک ساده را انتخاب کردند: نوآ طعمه می‌شد و رهبر دسته را بیرون می‌کشید و سه نفر دیگر باید آن را می‌کشتند. سپس، آن‌ها دوباره جمع می‌شدند و از یک آرایش جنگی متفاوت برای بهره‌برداری بهتر از نقاط ضعف میمون‌های باقی مانده جانور استفاده می‌کردند.

میمون‌های زمینی و میمون‌های خاردار به بدن خود تکیه می‌کردند، پس بهتر بود تا با آنها به عنوان یک گروه با یک آرایش محکم و پایدار مبارزه کرد و از حملات قدرتمندی برای کشتن‌شان با یک ضربه استفاده کرد.

میمون‌های آتشی و سمی نیز در اجرای جادوهایی منطقه‌ای ماهر بودند و به همین خاطر گروه تصمیم گرفتند تا به‌طور جداگانه با آنها مبارزه کرده و توجه‌شان را به چهار جهن مختلف تقسیم کنند تا نتوانند حملات متمرکز و خطرناکی را اجرا کنند.

میمون‌های بادی و میمون‌های کوتوله سریع و زیرک بودند، نوآ و ارول مجبور بودند در مرکز دسته‌های خود بمانند تا توجه آنها را جلب کنند در حالی که جون و نایجل به آنها حمله کردند.

آخرین دسته از میمون‌های روشنفکر تشکیل شده بود. آنها فوق العاده قوی نبودند اما هوششان بالا بود و اغلب وقتی می‌دیدند هیچ شانسی برای شکست دادن دانش آموزان آکادمی ندارند، فرار می‌کردند. تنها گزینه گروه نوآ این بود که به آرامی آنها را در گوشه جمع کرده و به مرور نابودشان کنند.

در مورد اینکه چرا نوآ باید نقش طعمه را بازی می‌کرد، به این دلیل بود که هنر رزمی او و همراه خونی‌اش او برای مقابله با تعداد زیادی از دشمنان مناسب بودند.

«بالاخره کارمون تموم شد.»

ارول با خوشحالی فریاد زد و به آرامی گرز آغشته به خون خود را در هوا بلند کرد. در زیر او، جسد له شده آخرین جانور جادویی موجود در لایه ششم وجود داشت.

«بله، بالاخره تموم...