قسمت ۱۷۸: مارِ سفید

«خب همین. به طبقه اول برو، برای تعیین گرفتن یه منطقه شکار امضا بزن و سهمیه ماهیانه خودت رو پر کن. تخفیف‌های طبقه دوم بعد از اون در اختیارت قرار می‌گیره.»

ران توضیحاتش را تمام کرد.

من باید اول یک ماموریت رو تکمیل کنم.

«در مورد مسکن چی؟ شما در مورد خونه‌های پایتخت توصیه‌ای دارید؟»

نوآ مهم‌ترین مورد را پرسید و ران لبخند تلخی نشان داد.

«قیمت‌ها تقریبا در همه جای شهر بالاست. بهت توصیه می‌کنم که چیدمان شهر رو یاد بگیری تا بتونی از وسایل حمل و نقل استفاده نکنی. همچنین، مگر اینکه پولدار باشی، نباید مکانی رو برای مدت طولانی اجاره کنی. چون ما بیشتر وقت خودمون رو به شکار می‌گذرانیم، اقامتگاه ثابت گرفتن تنها یک‌بار پولیه و بیشتر اشراف ترجیح می‌دن در ارتش سلطنتی ثبت نام کنن. پس برای به دست آوردن اقامتگاه رایگان ما شکارچی‌ها روز پرداخت زندگی می‌کنیم.»

نوآ سرش را پایین انداخت و در فکر فرو رفت.

پول یک مشکل فوری نیست، اما زمانی که من شروع به آزمایش با مواد رتبه ۴ کنم، تبدیل به یک مشکل میشه. انگار قراره دردسر داشته باشم.

او بدش نمی‌آمد که اقامتگاه ثابتی نداشته باشد، اما باید از آیور مراقبت می‌کرد.

«من هنوز به آیور نیاز دارم تا تردیدهام رو در مورد برخی از جنبه‌های جعل عنصری برطرف کنه. من همچنین می‌تونم از اون برای انجام کارهای خودم یا فروش تولیداتم استفاده کنم، گواهینامه اون به عنوان استاد کتیبه‌نویسی کافیه و همچنین از دردسر بررسی اونا جلوگیری می‌کنه. فکر نمی‌کنم بتونم استعداد خودم رو از اونا پنهان کنم.»

انتخاب او برای پیوستن به انجمن صنفی شکارچیان تنها به‌دلیل نیاز او به مواد نبود. در آنجا می‌توانست به مخفی شدن ادامه داده و در عین حال قدرت خود را افزایش دهد.

اگر قرار بود تولیداتش را شخصاً نشان داده و به فروش برساند، پنهان کردن عنصرش غیرممکن بود چرا که بالاخره تمام ساخته‌هایش با استفاده از نفس خودش ایجاد می‌شدند.

من به زمان و پول بیشتری نیاز دارم....