«فقط باز بمون!»

نوآ در ذهنش فریاد زد و با شمشیر خود یک ضربه‌ی قوی دیگر وارد کرد و یک قطره خون بر سطل زیر دستش افتاد.

خون فقط نیمی از سطل را پر کرده بود اما نوآ مجبور شد تمام روز مچ دست خود را زخمی کند تا به این نتیجه برسد.

اما باز هم طبق معمول زخم بلافاصله پس از افتادن چند قطره بهبود یافت.

«لعنتی!»

نوآ صبر خود را از دست داد و مستقیماً یک برش عمودی طولانی ایجاد کرد که از شانه او شروع شده و به کف دستش ختم می‌شد.

زخم عمیق بود و خون زیادی از آن جاری شد. با این حال، پس از اینکه سطل تنها یک هشتم دیگر از حجمش پر شد، بریدگی بهبود یافت و جریان خون متوقف شد.

«این یکمی طول میکشه...»

نوآ در حالی که از روی درماندگی آهی کشید متوجه این موضوع شد.

اگر آن برش‌های بزرگ را انجام می‌داد، سرعت پر شدن تا حدودی قابل قبول بود.

نوآ تمام شب را صرف کرد تا سی و دو سطل را با خون خود پر کند و سپس در هر یک از آنها یک استخوان آفتاب پرست فرو برد و سرانجام آنها را مهر و موم کرد و دوباره در حلقه فضایی خود قرار داد.

«اینم به پایان رسید، الان باید بی‌سر و صدا استراحت کنم و بذارم بدنم به ثبات برسه.»

روزها گذشت و نوآ به آرامی تمرینات عادی خود را از سر گرفت.

او به زودی متوجه شد که واقعاً نیازی به نگرانی در مورد ثبات بدن خود ندارد.

حتی اگر تازه ایجاد شده باشد، بدنه رتبه ۴ همچنان مرکز قدرتش در رتبه‌ی قهرمانی بود!

نوآ تقریباً در آن دوره هیچ نیازی به غذا یا آب احساس نمی‌کرد و حتی گذراندن تمام شب‌ها برای تهذیب در تکنیک گرداب تاریک اساساً هیچ استرسی بر دانتیان او نداشت.

همچنین این واقعیت وجود داشت که او دیگر در بدن یین تهذیب نمی‌کرد.

بدن او به رتبه چهارم رسیده بود، تکنیک کامل شده بود، نفس که او در غشای اطراف قلبش ذخیره می‌کرد به‌طور طبیعی پس از مصرف دوباره پر می‌شد.

آیور دقیقا بعد از یک ماه برگشت.

«چه اتفاقی برات افتاده!؟»

به محض اینکه از در ورودی رد شد فریاد زد و به مرد جو...