گروه دیوید دیگر دلیلی برای انتظار نداشتند.

آنها طلسم‌های جدید خود را یاد گرفته بودند و آنها را به صورت خصوصی نیز آزمایش کرده بودند، آنها هم در اوج بودند، زمان ادامه کاوش فرا رسیده بود.

شن‌های لاجوردی محیط را روشن می‌کرد، سازه‌های صخره‌ای در دوردست تنها تغییر فاحش در مناظر بودند، آنها تنها عنصری بودند که به نظر می‌رسید با بستر دریا و تپه‌های زیادی که در مسیر قرار گرفته‌اند در تضاد باشند.

به همین دلیل آنها به تنها مقصد ممکن در ذهن تهذیب‌گران تبدیل شدند، آنها فقط اگر از آن ساختارها به بن بست می‌خوردند به راه دیگری فکر می‌کردند.

گروه پنج نفره به آرامی حرکت کردند، زیاد صحبت نکردند، اما وقت خود را صرف کاوش در غارهای رتبه تپه‌هایی کردند که از آنها عبور کردند.

به نظر می‌رسید که هر غاری اژدهایی را در درون خود نگه داشته است، نوع و جنبه آن همیشه با کسانی که در آزمایش‌های هزارتو بودند مطابقت داشت.

فرضیه نوآ درست به نظر می‌رسید، حتی سایر اعضای تیم او وقتی از آن مطلع شدند شگفت زده شدند.

بدون توجه به محدودیت آن، تکنیکی مانند آن بهترین مکانیسم دفاعی در هر مکان خواهد بود.

دیوید با شنیدن نظریه نوآ اظهار نظر کرد.

سخنان او درست بود، توانایی تکرار بی‌پایان جانوران جادویی مهار شده شگفت انگیز بود.

از این گذشته، چه می‌شد اگر یک عمارت از تعداد بی‌پایانی از موجودات رتبه ۴ محافظت می‌کرد؟

چه کسی قدرت لازم برای شکستن دفاع آن را خواهد داشت؟

همچنین، چنین مهاجمانی در طول این فرآیند چه تعداد خسارت متحمل خواهند شد؟

«اگه بتونیم تئوری پشت این تشکیلات رو به دست بیاریم فوق العاده میشه، فرقه ما احتمالاً به لطف اونا در مجمع الجزایر بلامنازع میشه. همچنین می‌تونیم اون تشکل‌ها رو در سراسر جزایر بچینیم و در نهایت خودمونو از تشکیلات قاره جدا کنیم.»

دیوید به ارزیابی قدرت پشت آن تکنیک ادامه داد.

خالق بعد جداگانه توانست آزمایشاتی را ترتیب دهد که تقریباً س...