فصل ۴۸۹: استعمار شیطان تعقیب‌گر همان جمله را گفت و همه اطرافیانش را برای پاسخ دادن شگفت زده کرد. نوآ نیز از این قاعده مستثنی نبود، او سخنان پدرسالار را در ذهن خود تکرار می‌کرد و سعی داشت تا حدی به آنها معنا دهد. - بخشی از سرزمین‌های جاودانه سقوط کرده؟ اون سرزمین جدید که تقریبا به بزرگی قاره ماست ولی فقط یه بخش حساب میشه؟ این عملاً یه تهدید در سطح جهانیه! نوآ هرگز آنقدر به جغرافیای جهان اهمیت نمی‌داد، اما به ناچار مدتی که در آنجا زندگی می‌کرد چیزهایی را یاد گرفته بود. قاره‌ای که سه کشور بزرگ در آن حکومت می‌کردند، بزرگترین خشکی این سیاره بود، به‌جز آن اما یک سری جزایر و سرزمین‌های کوچکتر به صورت پراکنده در سطح دریا قرار داشتند که بیشتر سیاره را همان‌ها پوشانده بودند. در مجموع نوآ می‌دانست که این سیاره بزرگ‌تر از سیاره قبلی اوست، اما مکان‌های متفاوتی برای زندگی وجود نداشت، بیشترین بخش جمعیت بشر در یکی از مناطق تحت نفوذ نیروهای بزرگ قاره زندگی می‌کرد. همچنین، از آنجایی که هرگز به طور کامل توسط یک نیروی واحد فتح نشده بودند، این قاره بی‌نام باقی مانده بود و هیچ سازمانی هرگز نمی‌توانست حق نامگذاری آن را ادعا کند. به همین خاطر این قاره و سایر خشکی‌های کوچکتر مثل جزایر و دریا به عنوان سرزمین‌های فانی برچسب‌گذاری شدند. آنها به دلیل موجوداتی که در آنها زندگی می‌کردند فانی محسوب می‌شدند و به دلیل نفس موجود در این سرزمین، محیطی مناسب برای یزدان‌ها نبود. در مورد سرزمین‌های جاودانه، نوآ فقط می‌دانست که آن‌ها جایی بالای آسمان هستند، اما اطلاعات مربوط به آن‌ها محدود به تهذیب‌گران اوج رده قهرمانی بود که تازه شروع به تحقیق در مورد عروج کرده بودند، او به سادگی قدرت لازم برای دسترسی به آن اطلاعات را نداشت. «پدرسالار، چه زمانی احتمال داره که بخش‌هایی از سرزمین جاودانه سقوط کنه؟» یکی از بزرگان اطراف شیطان تعقیب‌گر پرسید و رشته افکار نوآ را قطع کرد و همین سوال علاقه باقی تهذیب‌گرها را هم به شنیدن پاسخ جلب کرد. کنجکاوی آنها قابل درک بود، قاره جدید زمانی بخشی از سرزمین‌...