فصل ۸۷۴ - طوفان

به زودی کارشناسان متوجه شدند که پیگیری موقعیت آن‌ها حتی اگر سیگنال‌های واضحی نداشته باشند کار سختی نیست. چگالی نفس در هوا با پرواز به سمت چیزی که فکر می‌کردند پشت بعد است کاهش می‌یافت، زیرا در قسمت مخالف قرار داشت.

آن‌ها حتی شروع به یافتن اشکال زندگی پیچیده‌تری کردند. اولین درختان پس از خروج از دشت ظاهر شدند و تکه‌های کوچکی از بوته‌ها شروع به پهن‌شدن روی زمین کردند که همچنان با فاصله گرفتن از ماتریس انتقال تاریک‌تر می‌شد.

تنها مشکل کاوش آن‌ها، نور سفید ثابتی بود که از آسمان تابش می‌کرد و در نهایت آن‌ها را مجبور به پیشروی با پای پیاده کرد.

در آن دنیای عجیب شبی وجود نداشت. آسمان بی‌انتها گسترده می‌شد، بی‌آنکه از فشار آوردن به محدودیت‌های ذهنشان دست بردارد. حتی با وجود دریاهای هوشیاری در رتبه پنج، شش کارشناس نتوانستند آن فشار مداومی را که می‌خواست دیواره‌های حوزه‌ی ذهنی‌شان را سوراخ کند، تحمل کنند.

رسیدن به زمین این مشکل را حل نکرد. هفته‌ها گذشت، حتی فشار ظریفی که به زمین می‌رسید، بر ذهن‌شان سنگینی می‌کرد و مجبورشان می‌کرد که از دیدن آن آسمان سرکوبگر پناه بگیرند.

شش نفر از آن‌ها مجبور شدند غارهای عمیقی را حفر کنند تا از تماس مستقیم با نور سفید جلوگیری کنند و برای از بین بردن خستگی انباشته شده در طول کاوش، استراحت‌های کوتاهی انجام دهند.

فقط یکی دو روز استراحت کافی بود تا ذهنشان به اوج خودش برگردد. با این حال، این واقعیت که آن‌ها در قدم اول نیاز داشتند از نور پنهان شوند، به آن‌ها فهماند که این بُعد برای موجوداتی مثل آن‌ها و در رتبه‌ آن‌ها در نظر گرفته نشده است.

البته این چیزی نبود که خیلی روی آن‌ها تاثیر بگذارد.

درخشندگی آسمان بر حوزه ذهنی آن‌ها تأثیر مثبت داشت زیرا دیوارهای آن‌ها را مستحکم می‌کرد. نوآ حتی گاهی اوقات به تنهایی پرواز می‌کرد تا برنامه تمرینی خود را حفظ کند.

همچنین اگر می‌خواست دوباره به خواص انرژی ذهنی خود تکیه کند، به تمام فشارهایی که می‌‌توانست وارد کند، نیاز داشت. به نظر او، بعد، شرایط یک منطقه تم...