قسمت ۸۸۴ : متحدان

آن نقاشی‌ها ارزش بسیار زیادی داشتند. بالاخره هر کدام نشان دهنده‌ی بخشی از فردیت موجوداتی بودند که به رتبه‌های آسمانی رسیده بودند!

آن‌ها از نظر مزایا تقریباً با آثار باقی مانده از موجودات آسمانی درون قاره‌ی جدید برابری می‌کردند. یک تهذیب‌گر فقط با انجام تهذیب کنار یکی از آن‌ها، می‌توانست برای تمرینی سخت‌تر و رسیدن به قلمروهای بالاتر تحریک شود.

حیف بود که نمی‌توانستند هیچ کدام را با خود ببرند. ولی با این حال نوآ و بقیه برای همیشه بعد از جستجوی قلعه می‌توانستند به آنجا برگردند و مدتی را به تهذیب بگذرانند. آن‌ها همچنین قصد داشتند نگاهی به زمین‌های خارج از آن ساختمان بیندازند. فقط باید تصمیم می‌گرفتند که بعدها چگونه به این کار بپردازند.

شیطان‌ها حتی نقاشی‌ای را یافتند ارشد آسمانی تابیتا را نشان می‌داد؛ اما هیچ کدام از آن‌ها نتوانستند تابلویی که دست راست یزدان را به تصویر بکشد پیدا کنند. این موضوع فرضیه‌های نوآ را معنا دارتر می‌کرد. به نظر می‌رسید که یزدان بین موجوداتی که خودش در سطوح بالاتر همراهی کرده بود و آن‌هایی که خودشان به سطوح بالاتر صعود کرده بودند، تفاوت قائل شده است.

در مجموع، چیزی بیش از دوازده تابلو در آن سالن وجود داشت. این موضوع به تهذیب‌گران ایده‌ی مبهمی در مورد عمر طولانی یزدان امپراطوری شاندال می‌داد.

پیدایش موجودات آسمانی اتفاق نادری بود. هر ده هزار سال حداکثر چهار یا پنج عدد از آن‌ها را می‌شد پیدا کرد؛ آن هم تنها بعد از این که سرزمین‌های فانی دوره‌ای کاملا باشکوه و غنی را می‌گذراندند.

همین باعث شد تا اعضای گروه ظاهر یزدان امپراطوری را در بهترین حالت بیش از سی هزار سال فرض کنند. احتمال زیادی وجود داشت که سنش از آن بیشتر باشد و در ریاضیات آن‌ها حتی سال‌هایی که در رتبه‌های قهرمانی سپری می‌شد در نظر نمی‌گرفتند.

نوآ بعد از اینکه محاسباتش را به پایان رساند گفت: «هر کسی که مجبور بشه این همه مدت رو توی دنیایی که نمی‌تونه اونو تغذیه کنه گیر بیفته حتما دیوونه می‌شه.»

او حتی نمی‌توانست ذهنیت کسی را تصور کند که باید هزاران سال را بدون هیچ تهذیبی زندگی می‌کرد.

شیطان پرنده بعد از اینکه آهی از روی درماندگی کشید...