فصل 969. بازگشت

محدودیت روی امپراتوری این بود که نمی‌توانستند به هیچ نیرویی حمله کنند، همین محدودیت‌ها نیز روی فرقه شیطان ویرانگر هم اعمال می‌شد حتی اگر جزء نیروهای مهاجم نبود.

با تقسیم قلمروهای جهان میان سازمان‌ها و جانوران قدرتمند، امپراتوری مجبور بود که در منطقه کوچک گنبد کبود محصور بماند. با این حال محدودیت‌ها چیزی در مورد مناطق بدون مالک نمی‌گفت.

درخواست دست چپ یزدان باعث می‌شد که سازمان هایو زمانی که حمله علیه فرقه شیطان ویرانگر آغاز شود، چند سرزمین را خالی بگذارد که این اجازه را به امپراتوری می‌داد که قلمرو‌اش را در مرکز قاره قدیمی گسترش و جابه‌جا کند.

هر کسی می‌توانست بفهمد که ترمیم خسارات ناشی از جنگ قدرت‌های بزرگ در اطراف مناطق اطراف گنبد کبود قرن‌ها طول می‌کشد و میزان خسارت بسیار فراتر از آن چیزی بود که به روش‌های مرسوم بتوان آن را ترمیم کرد.

امپراتوری باید از منابعی که روند محدودیت را تسریع نمی‌کرد استفاده کند و باید قبل از اینکه چیزی رشد کند از نفس و دیگر مواد مغزی برای بهبود زمین استفاده نمود.

به جای این همه هزینه برای جایی با روند رشد کاهشی، مهاجرت به جای دیگر منطقی‌تر بود. با این حال پرتال بُعدی در جنوب قاره قدیمی در حال تبدیل منطقه به یک زمین بایر بود، همینطور در مرکز قاره قدیمی تعدادی از مناطق یا به دست مهاجمین افتاده و یا نابود شده.

همینطور در مذاکرات برای تسلیم امپراتوری چند دامنه از سرزمین‌هایشان واقع در سرزمین فانی‌ها گرفته شد و فقط چند گزینه برای آن‌ها باقی مانده بود.

قاره جدید کاملا تحت کنترل سه نیروی مهاجم بود، تنها کاری که از امپراتوری بر می‌آمد محاجرت به جهان‌های دیگر یا پاک سازی تعدادی مناطق پر خطر و یا استفاده از حمله قریب الوقوع فرقه‌های شورشی در سرزمین پاپرال برای گسترش قلمرو بود.

گروه هایو هنوز در مورد تعداد مناطق مورد نیاز امپراتوری صحبت نکرده بودند، آن‌ها مردد بودند؛ پذیرش آن ...