نبرد‌های گروهی

نوآ با لحن علاقه‌مندی پرسید: «این برای چیه؟»

این واقعیت که پادشاه الباس برای او محدودیتی قائل شده بود نشان دهنده توانایی او بود، اما نوآ به شهرت اهمیتی نمی‌داد. او فقط می‌خواست این شانس را داشته باشد که رتبه۶ دانتیان را کسب کند. حرکت پادشاه الباس سایر مهمانان را نیز متعجب کرد، اما آن‌ها می‌توانستند حدس بزنند که چرا او می‌خواهد محدودیت‌هایی را برای نوآ اعمال کند. پاسخ پادشاه فرضیه آن‌ها را تأیید کرد.

پادشاه الباس گفت: «شما قبلا تواناییات رو ثابت کردی و همه‌تون نشون دادین که می‌تونین با تهدیدات در رتبه ششم مقابله کنین. فقط اونایی که در زمان غیبت من پیشرفت نکردن رو می‌خوام آزمایش کنم.»

پادشاه الباس این فرصت را از دست نداد تا به همه یادآوری کند که این ماموریت به‌خاطر خودش دارد اتفاق می‌افتد و می‌تواند تمام محدودیت‌ها و قوانینی که می‌خواهد را قرار دهد. بقیه بعد از آن تهدید نمی‌توانستند مخالفت کنند.

دیانا پرسید: «یعنی ما هم نمی‌تونیم بجنگیم؟» و پادشاه الباس برای پاسخ سری تکان داد.

ایده‌ی آن سلطنتی اکنون روشن شد. او می‌خواست یک مسابقه در بین قدرت‌های تازه پیشرفته برگزار کند تا ببیند آیا آن‌ها شایسته‌ی همراهی با او هستند یا خیر. آن سه رهبر باید اعتراف می‌کردند که از شرایط راضی هستند. به‌جز نوآ، رهبران جدید فاقد تجربه نبرد در آن سطح بودند. با این حال، به زیردستان خود افتخار می‌کردند. این اتحاد همچنین دارای مناطق اضافی زیادی بود، بنابراین بد نمی‌شد که آن‌ها را برای آموزش رهبران آینده خود قمار کند.

علاوه بر این، موفقیت در این مأموریت زمان پادشاه الباس را در سرزمین‌های فانی کوتاه می‌کند. پس از صعود او، اتحاد هیچ دشمن واقعی در کل جهان نخواهد داشت. شیطان تعقیب‌گر کمی برای نوآ متاسف شد، اما او هیچ قدرتی در این موضوع نداشت. پادشاه الباس کاملا صریح بود. آن‌ها می‌توانستند یا اطاعت کنند یا قرن‌ها جمع‌ آوری را هدر دهند.

جلسه جلو رفت و گروه روش‌ها و شرایط نبردها را تعیین کرد. پادشاه الباس بیشتر آن‌ها را تعیین تکلیف می‌کرد، اما رهبران دیگر موفق شدند او را وادار کنند تا در برخی از جنبه‌های آن مسابقات تجدید نظر کند. از آنجایی که تنها چند نیروگاه جدید وجود داشت، می‌توانستند در نبردهای گروهی شرکت کنند. قاعده‌ای برای قتل وضع نکردند، اما به شدت توصیه شد که از قتل جلوگیری شود. همچنین می‌توانستند در میانه مبارزه تسلیم شوند.

هیچ نیازی به سوگند یا روش‌های مشابه برای امضای قرارداد وجود نداشت، به سازمان‌ها ...