فصل 1235 1235. محدوده

پس از ورود نوآ به بُعد خود، رون‌های شمشیری شکل و نسخه‌‌های شیطانی غول‌پیکر از دقت کمتری برخوردار شدند. کنترل طلسم‌هایش از داخل آن محیط تاریک سخت بود و مار ابدی این جزئیات را نادیده نگرفت.

جانور در برابر دشمنان متعدد قرار گرفته بود و بریدگی‌ها همچنان در عمیق‌ترین صدماتش ظاهر می‌شدند، اما برای مدت طولانی خونسردی خود را از دست نداد. حمله نوآ آن را غافلگیر کرده بود، اما هیچ ترسی در چشمانش دیده نمی‌شد.

آن موجود می‌دانست که چقدر مقاوم بود. دوست نداشت درد بکشد، اما برای فرار از شرایط سخت، از صدمه زدن به بدن خود دریغ نمی‌کرد.

مار می‌دانست که توانایی‌های شفابخشش چه قدر باور نکردنی بود. جانوران ضعیف‌تر معمولاً قدرت مهارت‌های ذاتی خود را نادیده می‌گرفتند، اما این در مورد مارهای ابدی صدق نمی‌کرد.

هیولا در آن موقعیت نمی‌توانست یخ ایجاد کند. به محض خروج مایع نقطه‌ای رنگ از دهانش، پنج نسخه و دریای تیغه‌ها، آن را از بین می‌بردند. با این وجود، چیزی بود که آن‌ها نتوانستند سرکوب کنند.

وقتی دود خورنده یخی را که به عنوان جای پای مار عمل می‌کرد را از بین برد، جانور سقوط کرد. طلسم‌های نوآ تا زمانی که به زمین برخورد کند تعقیبش کردند. حملاتشان یک لحظه هم متوقف نشد، اما حالا که جانور می‌توانست دوباره از انعطاف بدن خود استفاده کند، شروع به ضدحمله زدن کرد.

زمانی که دم روی بدن یکی از نسخه‌های شیطانی برخورد کرد، آن کپی منفجر شد. رگبارهای شدید ساخته شده از دود خورنده در همه جای محیط پاشید و انرژی موجود در زره دودی، انفجاری در منطقه ایجاد کرد.

آن موج انرژی به جراحات مار برخورد کرد و جانور از درد غرید. وضعیتش بدتر شد و تیغه‌ها از آن موقعیت برای وارد کردن آسیب بیشتر استفاده کردند.

جانور حتی سعی نکرد از آن حملات طفره برود. سرش ثابت ماند و اجازه داد توانایی‌های نوآ، پوست و ماهیچه‌هایش را نابود کند تا جایی که چیزی جز توده‌ای از گوشت ناقص شده باقی نماند. فقط جمجمه‌اش به آن ظاهر یک خزنده را می‌بخشید.

در حالی که حملات مار ادامه میافت، دمش همچنان به تاب خوردن ادامه داد. هر حمله، بخشی از توانایی‌های نوآ را از بین می‌برد و جانور مشکلی نداشت که قطعات پوست خود را با نابودی آن‌ها معامله کند.

آگاهی از جاودانگی نسبی‌اش به جانور اجازه می‌داد تا با بی‌پروایی، بدون بیش از حد عذاب کشیدن بجنگد. به هر حال، همیشه از طریق توانایی ذاتی خود باز...