فصل ۱۲۸۱

نوآ نیازی به فکر کردن نداشت تا بداند آن نبرد چگونه به پایان می‌رسید. وجود یک آیتم دفاعی در رتبه‌های آسمانی تنها می‌توانست آن‌ها را به یک پایان برساند. یک موجود شبه رتبه 7 حریفی بود که نوآ به دلیل جاه طلبی و مزایای فراوانی که به مراکز قدرتش وصل بودند، می‌توانست بر او غلبه کند. با این حال، وجود یک آیتم آسمانی همه چیز را تغییر می‌داد.

ضعیف‌ترین ویژگی مار تنها کمی پیش به قوی‌ترین آن تبدیل شده بود. زره آسمانی تمام بدنش را پوشانده بود و حملات آن اکنون غیرقابل توقف بودند.

پرتو تاریک خواص مخرب باورنکردنی داشت، اما نمی‌توانست بر چنین اختلاف قدرتی غلبه کند. ماده تاریک می‌بایست قبل از اینکه بتواند در آن زره فرو برود، تکامل یابد.

این موضوع در مورد بقیه توانایی‌های نوآ هم صدق می‌کرد. هیچ کدام از مهارت‌های او نمی‌توانستند آن تفاوت در قدرت را جبران کنند. او تا الان توانسته بود با مار بجنگد زیرا اکثر حملاتش منطقی را به چالش می‌کشیدند. با این حال، زره مرزی را نشان داد که او نمی‌توانست در سطح فعلی خود از آن عبور کند.

نوآ در مقابل آن تهدید عقب‌نشینی نکرد. جاه طلبی وی با تجزیه و تحلیل مار و آیتم آسمانی آن حتی شدیدتر شد.

قدرت مار به جزئیاتی مهم اشاره کرد. این موجود یک جانور کامل آسمانی نبود، بنابراین زره بهترین کاری بود که می‌توانست انجام دهد. نوآ حتی حدس زد که نمی‌تواند آن را برای مدت طولانی فعال نگه دارد.

با این حال، مار تنها از یک چهارم یخ موجود در جهان برای ایجاد این محافظ استفاده کرده بود. منطق می‌گفت که می‌تواند آن تکنیک را سه بار دیگر قبل از اینکه مواد هسته‌اش تخلیه شود، اجرا کند.

همچنین قدرت واقعی مار پس از ایجاد زره تغییری نکرد. این موجود هنوز جانوری بود که نوآ می‌توانست آن را سرکوب کند، حتی اگر اختلاف عظیمی بین سطوح آن‌ها وجود داشت.

تا زمانی که نوآ موفق می‌شد از زره عبور کند، مار در وضعیت غم انگیزی قرار می‌گرفت. آن آیتم دفاعی دردسرساز بود، اما او هنوز فرصت داشت تا حریف خود را شکست دهد.

زره آسمانی فقط سه دهانه داشت. یخ، چشم‌ها و داخل دهان مار را نمی‌پوشاند، که باعث شد در معرض همان حملاتی قرار بگیرند که قبلاً موفق شده بود آن را سرکوب کند.

نوآ فقط می‌بایست در حالی که برای یک حمله به قصد کشت سریع هدف گیری می‌کرد، از احضار مجدد طوفان توسط مار جلوگیری می‌ک...