کوبیدن

نوآ به نقطه‌ای رسید که هاله الهی شدیدتر بود و اسلحه خود را به یخ زد. شمشیر شیطانی یک موج تیزی از ماده‌ی تاریکی را منتشر کرد و حفاظ این موجود حفر کرد و شکاف‌های بزرگی را در اطراف نقطه برخورد ایجاد کرد.

با یک دستش نزدیک‌ترین شکاف را گرفت. در حالی که نوآ از میان زره‌های یخی غول پیکر عبور می‌کرد، تکه‌های یخ می‌افتاد و بر سر شکل شیطانی او می‌ریخت.

برای مار سخت بود نوآ را هدف قرار گیرد، در حالی که نوآ زره‌ی او را حفر می‌کرد. او برای شکل جدیدش خیلی کوچک بود و صدای غرش نتوانست سرعت آسیب رسانی نوآ را کم کند.

با این حال، این موجود بی‌حرکت نمی‌ماند تا نوآ جانش را بگیرد. اگر دمش نمی‌توانست به او برسد، از محیط استفاده می‌کرد.

مار سرش را پایین گرفت و به طرف جهان شیرجه زد. یخ بیشتر سرزمین‌ها نابود شده بود، بنابراین هر دو سر از زیر آب در آوردند.

نوآ می‌توانست بفهمد که چه اتفاقی دارد می‌افتد، اما کاری برای فرار انجام نمی‌داد. او شمشیر شیطانی خود را به محکم‌ترین تکه یخی که پیدا کرد، زد و خود را برای حمله‌ی متقابل آماده کرد.

مار سرش را به بستر دریا کوبید. صخره‌ی ته دریا از شدت ضربه، فرو ریخت. گدازه از شکاف‌هایی که ایجاد شد، بیرون ریخت.

نوآ بر اثر فشاری که به بدنش وارد می‌شد، احساس کرد که اندام‌های شکمش پیچ می‌خورند. استخوان‌هایش با صدای جیغی می‌شکست، اما فقط به چسبیدن به شمشیر شیطانی فکر می‌کرد.

خون از دهانش بیرون می‌ریخت و سیاه‌چاله بیشتر انرژی خود را به بافت‌های آسیب دیده هدایت می‌کرد. نوآ صدمات جدی‌ای دید، اما حمله‌ باید ادامه می‌یافت.

اسنور از زره بیرون آمد و پرتو تاریک خود را به سمت ردی که از هاله‌ی الهی بیرون می‌زد پرتاب کرد و نوآ روی تثبیت وضعیت خود تمرکز کرد. یک تونل بزرگ باز شد و او در حالی که بدن واقعی مار را جستجو می‌کرد، از میان تونل خزید.

دود خورنده در آن محیط انباشته شد و تمام یخی را که پیدا کرد از بین برد. از آنجایی که جاه طلبی نوآ هنوز اثرات خود را اعمال می‌کرد، شکل شیطانی می‌توانست آن ماده قدرتمند را مصرف کند.

مار قبل از پرواز در آسمان سر خود را بلند کرد و دوب...