فصل ۱۵۱۷ ۱۵۱۷. رگر

فریاد خشمگینی در منطقه پیچید، اما نایت با حمله به ریه‌های میمون توانست قدرت او را مهار کند.

نوآ بازو را ذخیره کرد و از دنیای تاریک استفاده کرد تا تمام خون‌هایی را که بر رویش می‌پاشید جمع کند. اجازه نمی‌داد هیچ یک از آن مواد مرتبه ۸ هدر برود.

میمون عصبانی شده بود. آن رتبه ۷ موفق شده بود یکی از اعضایش را ببرد. عصبانیتش بی‌حد و حصر بود. حتی ایمنی دیگر در آن مرحله اهمیتی نداشت.

رهبر ریه‌هایش را وادار کرد که منبسط شوند حتی با اینکه نایت مدام به آن‌ها آسیب می‌رساند. پتروداکتیل در آن فشار توانست بافت‌های آن‌ را سوراخ کند، اما موج هوای متراکم که از آن‌ها خارج می‌شد موجود را به بیرون از سینه میمون هل داد.

موجود از آنجایی که نایت ریه‌هایش را سوراخ کرده بود برای آماده سازی حمله به زمان بیشتری نیاز داشت، اما این برای نوآ تفاوتی ایجاد نمی‌کرد. او نمی‌توانست در چنین مدت کوتاهی آسیب بیشتری وارد کند.

نوآ شمشیر شیطانی را از میان امواج ماده تاریک گرفت و اسنور را به عقب فراخواند و قبل از لگد زدن به میمون عقب‌نشینی کرد. او برای فرار سریع‌تر به حرکت تکنیکی خود متکی بود، اما یک موج شوک قبل از اینکه بتواند دورتر شود به او برخورد کرد.

از آنجایی که ریه‌های میمون نمی‌توانست مثل همیشه کار کند، موج صوتی ناپایدار شده بود. حمله نتوانست به نوآ برسد، اما چند صد متر پشت سر او منفجر شد.

یک سری امواج ضربه‌ای متراکم نوآ را فرا گرفت و او را به بالاتر از آسمان پرتاب کرد. قسمت پایینی زره‌اش خرد شد و پاهایش زیر آن فشار صدای ناهنجاری را منتشر کردند.

نوآ صدای شکستن استخوان‌ها و خرد شدن پوستش را شنید، اما هیچ دردی احساس نکرد. او در جریان جنگ آنقدر صدمه دیده بود که دیگر به سختی چیزی احساس می‌کرد.

وقتی نوآ توانست موقعیت خود را تثبیت کند، متوجه شد که پاهایش سست شده است. آن‌ها به دلیل جراحات زیادی که زیر پوست ترک خورده او انباشته شده بود خاکستری شده بودند. حتی دیگر نمی‌توانست آن‌ها را حرکت دهد.

اعضای داخلی او نیز در این حمله آسیب دیده بود. نوآ در شرایطی نبود که بجنگد، و قبلاً تمام نقاطی را که حاوی مواد مغذی بود، سوزانده بود.

نوآ قبل از اینکه چشم به حریف خود بدوزد نتیجه گرفت: -برای بهبودی باید نزدیک درخت یا مناطق دیگه حرکت ک...