فصل 1668. شَک

نوآ و دیگران، گروه هارولد را از وقایع نزدیک دریاچه شناور مطلع کردند. ارتش او در طول اکتشاف سرزمین¬های جاودانه، چند متخصص مرحله مایع و نیروهای ضعیف¬تر را جمع¬آوری کرده بود، اما رابرت از نظر سطح تهذیب قوی¬ترین بود.

سطح قدرت کلی ارتش برای نوآ اهمیتی نداشت. او فقط به عزم آنها اهمیت می-داد. رویارویی با سازمانی که موجوداتی در رتبه نهم دراختیار دارند، موضوعی بود که او نمی¬توانست با قانون خود بر آن غلبه کند، بنابراین مشخصاً همراهانش در مورد مأموریت شک داشتند.

این موضوع زمانی آشکارتر شد که نوبت به بومیان این سوی سرزمین¬های جاودانه رسید؛ برای آنها طرف دیگر، غریبه بود و چیزی به نام خانه انتظارشان را نمی¬کشید. بنابراین فرستادن آنها به مأموریتی شبیه به خودکشی، خواسته زیادی بود، حتی با وجود توانایی نوآ در قویتر کردنشان.

ارتش هارولد از نظر منبع جهش، رابرت را با نوآ برابر نمیدید و قضاوت آنها از مسیر درست خارج نمیشد. آنها می¬توانستند هاله هر دو متخصص را حس کنند، بنابراین می¬توانستند بفهمند که چه کسی تهدید واقعی برای آسمان و زمین در بین آنهاست.

مویرا پرسید: «خب چرا الان باید حمله کنیم؟ ما می‌تونیم به جمع‌آوری شورشیان ادامه بدیم و منتظر بمونیم تا ارتش‌های آسمان و زمین، ول کنن و برن. من هم مشکلی تو منتظر موندن نمی¬بینم. فرقی نداره که از این طرف یا طرف دیگه سرزمین¬های جاودانه باشه، جهان بالایی همونیه که هست، فقط دشمن واضح نیست.»

نوآ گفت: «این صلح دوام نداره. آسمان و زمین قطعاً تلاش می¬کنن تا از شر ما خلاص بشن. یک جوخه برای جهان بالایی کافی نیست، و من فکر نمی¬کنم جهان اینقدر ناتوان باشه.»

نوآ هیچ مدرکی برای اثبات حرف¬هایش نداشت، اما او به اندازه کافی آسمان و زمین را می¬شناخت تا رفتار آنها را پیش¬بینی کند. او حتی رابرت را در کنار خود داشت، بنابراین ایده¬های او در مورد آنها بی¬پایه و اساس نبود.

آسمان و زمین قدرت زیادی برای احضار ارتش¬شان مصرف کرده بودند. رابرت از نقشه آنها اطلاعی نداشت، اما می¬توانست تأیید کند که حاکمان قبلی او انرژی زیادی در طول نبرد گذشته هدر داده بودند.

اتمام ذخایر انرژی آسمان و زمین دور از ذهن بود، اما وضعیت پیش¬رو به چیزی جز این دلالت نداشت.

به¬نظر می¬رسید که همه¬چیز به نفع نوآ تمام شده؛ تیم او نه¬تنها از مرگ حتمی فرار کرد بلکه اکنون یک ارتش هم به دس...