فصل 1789: خوش‌شانس

تغییر ناگهانی در محیط کمی ارشدان را متعجب کرد. منظره‌ی سفید شامل سیاره‌ی بزرگ قهوه‌ای بود، اما حالا فضای خالی که نور بی‌تأخیر آن را پر کرد، پس از لمس کردن نوآ به زمین، در برابر چشمان‌شان گشوده شد.

شافو سیاره‌ی شکسته را درون خود کشیده بود، اما سنگ‌های عظیمی که به سوی لایه‌ی سفید پرواز می‌کردند را لمس نکرده بود. نوآ این رویکرد را عمداً انتخاب کرده بود تا واکنش بهشت و زمین را به تأخیر بیاندازد، و پس از اتمام دزدی، بدنش بلافاصله به سوی دهانه جهید.

شیطان آسمانی، الکساندر، و قدیس شمشیر از او تقلید کردند و در یک لحظه از دهانه عبور کردند. رابرت و دیگر ارشدان در آن لحظه لبه‌های سوراخ را رها کردند و لایه‌ی سفید به سرعت منبسط شد تا شکاف را ترمیم کند.

آن واقعه لحظات پر تنشی به دنبال داشت. ارشدان به ابعاد جدا شده بزرگ خیره شدند و منتظر واکنش بهشت و زمین ماندند، اما هیچ‌چیزی نرسید. ساختار همچنان به کشیدن سنگ‌ها و آوارها به سوی غشاء ادامه داد، انگار که سیاره هنوز آنجا بود.

نوآ در حالی که بعد از گذشت چند ثانیه به سمت شاه‌الباس برگشت پرسید: «چی پیدا کردی؟»

شاه الباس در حالی که برخی از آیتم‌هایش می‌درخشیدند آشکار کرد: «اراده‌ی بهشت و زمین در اینجا ضعیفه، فکر نمی‌کنم کنترل زیادی رو این منطقه داشته باشن.»

رابرت پیشنهاد کرد: «شاید منتظرن تا خسارتا به یه نقطه‌ی بحرانی برسه، ممکنه یک مجازات بزرگ‌تر آماده برامون داشته باشند که از خط عبور کنیم.»

شاه الباس در حالی که چشمانش در میان آیتم‌هایش حرکت می‌کرد ادامه داد: «نمی‌دونم چقدر انرژی می‌تونن مصرف کنن، بیشترِ قدرت‌های آزاد شده توسط سرزمین‌های جاودانه و موجودای مرده رو جذب کردن، اما باید ازش برای بازسازی طبقه‌ی بالاتر استفاده کنن. ممکنه واقعاً در لبه‌های حوزه‌ی قضاوت اونا باشیم.»

کلمات شاه‌الباس معنای عمیق‌تری داشتند. واضح بود که سفیدی خارج از آسمان در لبه‌های سیستم بهشت و زمین بود، اما او با خط خود چیز دیگری را ضمنی کرد.

کنترل همه ‌چیز طاقت‌فرسا بود، و بهشت و زمین به‌سختی می‌توانستند این کار را در مناطق تحت آسمان خود انجام دهند. فقدان واکنش فوری باعث شد که شاه‌الباس احساس کند گروهش در منطقه‌ایی بی‌قانون قرار دارند.

نوآ اعلام کرد: «فعلاً این مهم نیست، باید اهداف دیگه‌ای پیدا کنیم. آسمان و زمین این دنیا رو کاملاً خشک ک...