قسمت ۱۸۸۶: برتری

دوایت سال‌های زیادی تحت سلطه آسمان و زمین زندگی کرده بود. او شاهد ظهور ارشدانی بود که تقریباً به اوج مسیر تهذیب دست یافته بودند، اما همچنین شاهد بود که رهبرانش، آنها را یکی پس از دیگری و بدون استثنا سرکوب می‌کردند.

این موجودات، در نسل خود به عنوان “هیولا” شناخته می‌شدند، اما حتی قدرت خارق‌العاده آن‌ها نیز، زمانی که آسمان و زمین تصمیم به سرکوبشان می‌گرفتند، بی‌اثر بود. این موضوع صرفاً به تفاوت در میزان انرژی و دانش مربوط می‌شد. هیچ ارشدی به تنهایی نمی‌توانست با گستره عظیم قدرت حاکمان رقابت کند.

فقط موجودات منحصر به فرد می‌توانستند حاکمان را به چالش بکشند و پیروزی ظاهراً حتمی آنان را به تأخیر بیندازند. هیولای برآمده از بیرون آسمان، اژدهایان، و آسمان و زمین باستانی، همگی موجوداتی بودند که از قدرت‌های بزرگی سرچشمه می‌گرفتند. نابودی آن‌ها به چیزی بیش از نبرد با ابزارهای معمول نیاز داشت.

اژدهایان، آخرین تلاش ناامیدانه یک جهان در حال مرگ برای مقاومت در برابر مهاجمان به شمار می‌رفتند. آن‌ها به‌گونه‌ای جاودانه بودند، زیرا به عنوان مقابله‌گران آسمان و زمین وجود داشتند، اما حاکمان به‌تدریج در این نبرد بی‌پایان دست بالا را به‌دست می‌آوردند.

حاکمان قدیمی، بدون شک دشمنان سرسختی بودند زیرا حامل همان قدرت اصلی‌ای بودند که آسمان و زمین را به تاج و تخت رسانده بود. آن نبرد سخت بود و مشکلات مختلفی را به همراه داشت، هر دو طرف از دانش مشترکی برخوردار بودند و نفوذ آنها می‌توانست مشکلات متعددی ایجاد کند.

هیولای تهی خارج از آسمان، فرزندی از آسمان و زمین در مسیر تهذیب بود. حاکمان او را آفریده بودند، پس طبیعتاً قدرتی کافی برای تهدیدشان داشت، با این حال، این هیولا به طور طبیعی از سفیدی، به دلیل خاطره‌هایش از قطع رابطه با آن می‌ترسید.

تنها آن سه جناح قدرت و پایه‌ای داشتند که آسمان و زمین در مواجهه با آن‌ها دچار اشتباه شوند و از پای درآیند. این حقیقتی تغییرناپذیر در طول زمان بود. تمامی موجودات دیگر که هنوز می‌توانستند از مقابله‌گرهایشان فرار کنند، یا در خفا زندگی می‌کردند یا آن‌قدر خوش‌شانس بودند که راه‌های خاصی برای اجتناب از توجه حاکمان پیدا کرده بودند. با این حال، آن‌ها شایسته تهدید واقعی برای آسمان محسوب نمی‌شدند.

دوایت اما شاهد استثنایی بود که باورش را متزلزل می‌کرد. او می‌دید که یک مقابله‌گر ویژه که به‌صراحت برای نابودی یک موجود خاص ساخته شده بود، قادر به سرکوب او نبود.

حمله الکساندر مکعب را نابود نکرد، اما روش های مقابله‌ای که برای توانایی‌هایش ساخته شده بودند، تخریب شدند. آن سلاح، به دلیل کیفیت بالای موادش، موج گرمای سوزان را تحمل کرد و سطحش سرخ شد و ناحیه‌ای مخروطی شکل ...