قسمت ۱۹۰۷: سگ‌ها

نوآ هر چه بیشتر با همراهانش تعامل می‌کرد، به ناپایداری‌های ذهنی خود بیشتر پی می‌برد. غرور، طمع و گرسنگی‌اش گاهی چنان شعله‌ور می‌شد که مجبور بود تمرکزش را بر کنترل و مهار آن‌ها بگذارد. هرچند دوستانش رفتارهای عجولانه او را جدی نمی‌گرفتند، اما نوآ نگران بود که انرژی ذهنی جدیدش به‌طور ناخواسته به آن‌ها آسیب برساند، به‌ویژه با توجه به قدرتی که اخیراً به دست آورده بود.

نبود یک راه‌حل قطعی، نوآ را وادار می‌کرد تا تمام توانش را برای مهار احساسات و غرایز به کار گیرد. این چالش برای او بی‌سابقه نبود؛ چراکه در گذشته نیز گاهی از کنترل کامل خود عاجز می‌شد. اما اکنون، با توجه به قدرت ذهنی جنون‌آمیزش، اوضاع پیچیده‌تر شده بود. نوآ می‌دانست تنها راه، هماهنگ شدن با این قدرت از طریق تجربه است.

وقتی نوآ جزئیاتی از رویکردش برای رسیدن به رتبه نهم را با همراهانش در میان گذاشت، آن‌ها چشم‌انداز روشن‌تری از مسیر پیشرفت به دست آوردند. اما این اطلاعات تصمیمشان را برای ادامه راه تغییر نداد.

مشکل اصلی در قوانین منحصر‌به‌فرد هر فرد بود. تقلید از دیگری می‌توانست تمام دستاوردهای سال‌ها تلاش را نابود کند. همراهان نوآ باید می‌پذیرفتند که عدم قطعیت بخش اجتناب‌ناپذیر این مسیر است. پاسخ‌های مورد نیازشان در درون خودشان بود، و این پاسخ‌ها معمولاً پس از تجربیات خاصی آشکار می‌شد.

الکساندر باید در برابر مقابله‌گر کامل خود می‌ایستاد، و نوآ نیز باید با خستگی طاقت‌فرسای مسیر تهذیب کنار می‌آمد. هرچند این دو رویداد از نظر خطر در سطوح کاملاً متفاوتی قرار داشتند، اما از دید ارشدان اهمیتی یکسان داشتند.

رسیدن به پیشرفت معمولاً به‌صورت طبیعی رخ نمی‌داد. به‌عنوان مثال، ارشدی مانند قدیس شمشیر اگر می‌توانست به این نقطه برسد، تاکنون این کار را کرده بود، زیرا سطح تهذیب او کاملاً آماده‌ی حرکت به قلمرو بعدی بود. اما به‌نظر می‌رسید که برای عبور از این مرحله به یک انگیزه ناگهانی نیاز بود؛ چیزی که حتی سال‌ها گوشه‌نشینی هم نمی‌توانست فراهم کند.

تنها گزینه موجود، پذیرفتن پیشنهاد نوآ بود. ترک شهر و ورود به هرج‌ومرجی که جانوران جادویی تحت فرمان حاکمان قدیمی به پا کرده بودند. مناطق طوفانی بدون شک فرصتی برای پیشرفت فراهم می‌کردند. در غیر این صورت، آسمان و زمین خود مجبور می‌شدند به این موضوع رسیدگی کنند.

پس از ...