فصل 1920. بالاتر

توضیح اینکه چه اتفاقی برای دنیا می‌افتد سخت بود. قدیس شمشیر تنها سایه‌ای از خود سابقش بود. تهذیبش به سختی به او اجازه ایستادن می‌داد. بدنش به‌قدری شکننده بود که نرم¬ترین باد آن را به تکه‌هایی برش می‌زد.

با این¬حال، قدیس شمشیر قدرتش را احضار نکرد. او حتی سعی نکرد واکنشی به اطرافش نشان دهد. او فقط احساس پاکی را نشان می‌داد که سفر طولانی تهذیب او ایجاد کرده بود و جهان گریست.

فداکاری نسبت به شمشیر، محرک اصلی مسیر قدیس شمشیر بود. این احساس شبیه جاه‌طلبی نوآ بود. به عزم و درک ارشد دامن زد، اما هرگز خود را در جهان نشان نداده بود.

زمانی که قدیس شمشیر خود را تغییر داد، همه¬چیز را از دست داد و هر امیدی را رها کرد. جنبه‌های او برای بازگشت به ایده اولیه‌ای که مسیر شگفت‌انگیزش را به وجود آورده بودند، درهم آمیخت و جهان آن را تأیید کرد. راه شمشیر بی‌پایان بود، اما قوانینی داشت و آنها ارشد را تصدیق کردند. احساس او به قدری تأثیرگذار بود که حتی یک تهذیبگر که به سیستم آسمان و زمین تعلق داشت، با تجربه‌اش اشک ریخت.

نوآ حالتی موقر داشت. در ابتدا فکر می‌کرد که دنیا به خاطر میل قدیس شمشیر به کمال در مسیر شمشیر است که به او قدرت می‌دهد. با این¬حال، معلوم شد که نادرست است.

جهان آزاد نبود که آنچه را که می‌خواست انجام دهد. تقریباً همه¬چیز متعلق به آسمان و زمین بود، بنابراین وقوع چنین رویداد عظیمی سخت بود مگر اینکه شامل چیزی باشد که حتی حکام نیز نتوانند آن را کنترل کنند.

کنترل کامل جهان باعث نشد که آسمان و زمین بر قوانین حکومت کنند. آنها می‌توانستند انرژی را به میل خود حرکت دهند و طیف گسترده‌ای از معانی واقعی را به دلیل سوخت جدید خود ایجاد کنند، اما برخی چیزها، بالاتر از درک آنها بودند.

فضا، زمان، ویرانی، خلقت، و موارد دیگر، زمینه‌های وسیعی بودند که حاوی قوانین بسیاری بودند، برخی از آن‌ها فقط با موجودیتی فراتر از رتبه نهم قابل دسترسی بودند. راه شمشیر یکی از آن معانی واقعی بود و این پاسخ فداکاری قدیس شمشیر بود.

البته، نوآ نتوانست این را بفهمد. او این رویداد را بررسی کرد و فرضیه‌های بی‌شماری را ایجاد کرد که برخی حتی نزدیک به حقیقت بودند، اما نمی‌توانست از هیچ یک از آنها مطمئن باشد. او فقط مطمئن بود که قدیس شمشیر توانسته نیرویی فراتر از آسمان...