۱۹۸۹- تکنیک

سلسله‌ای از فریادهای ناامیدانه سعی کردند از محدودیت‌های دنیای تاریک عبور کنند، اما نوآ مطمئن شد که منطقه را ساکت نگه دارد و به تمرکز کامل نیاز داشت و اجازه نمی‌داد چیزی تمرکزش را برهم بزند. بالاخره داشت به نتیجه‌ای می‌رسید و نمی‌توانست اجازه دهد چیزی مانع کارش شود.

نوآ می‌توانست از حملات قوی‌تری مانند برش نهایی، نایت یا شافو استفاده کند، اما اکنون تمرکزش روی شمشیر نفرین شده بود. او می‌بایست به پتانسیل کامل سلاحش دست پیدا می‌کرد، چیزی که در نهایت به یک تکنیک جدید نیاز داشت.

عطش خون، سلاحی بود که با ویرانگری‌اش همخوانی داشت. نوآ همیشه از آن به‌عنوان ابزاری برای بهبود سایر جنبه‌های وجودش استفاده می‌کرد، اما این تنها بخش کوچکی از ماجرا بود، و اکنون می‌توانست آن قدرت را حس کند. شمشیر نفرین شده آن انرژی خشن و نامعقول را به وجود آورده بود، بنابراین می‌توانست آن را به‌گونه‌ای به کار ببرد که از سایر تکنیک‌ها نمی‌توانستند به آن صورت استفاده کند.

شکاف درون جهان تهذیب‌گر ثابت کرد که نوآ در مسیر درستی قرار داشت. جاه‌طلبی و قدرت ماده‌ی تاریک، شمشیر نفرین شده را به اوجی تازه رسانده و به او این امکان را داده بود که به درکی نو از این سلاح برسد.

نوآ شمشیر نفرین شده را دوباره بلند کرد و دنیا به لرزه افتاد. صداهای بلند دوباره با پخش‌شدن عطش خون در امواج ماده تاریک بازگشتند. امواجی که تجلی خشونت محض تیغه و صاحبش بودند، اما این صداها به‌تنهایی برای ازبین‌بردن تکه‌های انرژی قوی‌تر کافی نبود.

نوآ صداها را مجبور کرد تا تشدید شوند. او جاه‌طلبی و عطش خون بیشتری در سلاحش ریخت تا قدرت و تأثیراتش را تقویت کند. تیغه می‌خواست دنیا را متلاشی کند، اما ماده تاریک اجازه نداد. شمشیر نفرین شده باید قدرتش را متراکم می‌کرد تا در یک ضربه، تمام قدرتش را آزاد کند.

تیغه فرود آمد و دنیای تاریک دوباره در سکوت فرورفت. هیچ موج شوکی ایجاد نشد، اما شکاف دیگری در جهان تهذیب‌گر پدیدار شد؛ شکافی بزرگ‌تر از قبلی، اما هنوز نوآ را راضی نمی‌کرد. او می‌دانست که این تکنیک کامل نیست.

شمشیر نفرین شده، پیش‌تر یک سلاح رتبة هفت بود، اما پس از نبردهای بی‌شمار، نوآ آن را به اوج رتبه‌ی هشتم رسانده بود. در این راه با چالش‌های زیادی ...