قسمت 2051: دست‌ها

نوآ هیچ‌وقت تا این حد احساس سیری نکرده بود، اما حتی این حس هم نتوانست او را متوقف کند. انرژی موجود در هاله‌ی متراکم و سوخت آزادشده از قطع شدن بازوی آواتار، به بدنش سرازیر شد. کریستال سیاه این انرژی را جذب کرد و آن را در سراسر ساختارش توزیع نمود.

مقدار عظیم مواد مغذی، تنها گرسنگی و طمع او را تشدید کرد. قدرت نابودی و نیروی کششی نوآ شدیدتر شدند، زیرا وجودش به او هشدار می‌داد که در آستانه‌ی تکمیل نیازهای دیوانه‌وار خود است. او تقریباً به هدفش رسیده بود، اما همچنان به انرژی بیشتری نیاز داشت.

آواتار قصد داشت به این وضعیت خاتمه دهد، اما قدرت فعلی‌اش اجازه نمی‌داد. نابودی هیولا با یک حمله غیرممکن بود. از طرفی، شهر نارنجی نیز به دلیل شناخت عمیقش از قوانین آسمان و زمین، حریفی سرسخت به شمار می‌آمد. هر دو دشمنی بودند که تمرکز کامل حاکمان را می‌طلبیدند، و همین باعث شده بود نوآ آزادانه به اهدافش ادامه دهد.

شهر نارنجی هنوز حملات خود را متوقف نکرده بود. نور درخشانش بر آواتار تابید و دوباره حرکات او را مختل کرد. در همان لحظه، موجی متراکم از صاعقه‌ها به سمتش شلیک شد.

آواتار تلاش کرد از این حمله جان سالم به در ببرد، اما بخشی از پای چپش در حین فرار ناپدید شد. بازگرداندن این انرژی بی‌فایده بود، زیرا زمان‌بندی نوآ بی‌نقص بود. جریان‌های بیشتری از انرژی به سمت نوآ جذب شدند، در حالی که او برای رسیدن به کمال تلاش می‌کرد.

هیولا از نقشه‌های پیچیده‌ی جریان‌یافته در طول نبرد بی‌خبر بود. با این حال، خشم آواتار آسمان و زمین به نقطه‌ی اوج خود رسید. او غریزی عمل کرد و دیگر بازیکنان میدان نبرد را نادیده گرفت، سپس شعله‌هایی سهمگین را به سمت هیولا شلیک کرد.

موجی از ضدقوانین آواتار را در بر گرفت، اما او با انفجاری از نور، این موج را پراکنده کرد و سرانجام توانست به آسمان بازگردد. انرژی او در سراسر ساختارش منتشر شد و آن را از سفیدی پر کرد.

آسمان بار دیگر شروع به درخشیدن کرد، اما این بار نورش کمرنگ‌تر از قبل بود. انرژی از دست رفته در جریان نبردها، قدرت لایه‌ی سفید را کاهش داده و ضعف آن را آشکار کرده بود.

نوآ به عقب‌نشینی آواتار توجهی نکرد. هاله‌ی متراکمی که تمام سطح برتر را فراگرفته بود، همچنان باقی بود. او به جذب آنچه نابودی‌اش خلق کرده بود، ادامه داد.

خلأ اطراف نوآ گسترش یافت و ساختار فضا فروپاشید، تبدیل به انرژی‌ا...