نبرد بین حاکمان قدیمی و جدید همیشه اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید. محاصره شهر نارنجی حتی نوآ را پس از تمام اتفاقاتی که در رویداد آخرالزمانی رخ داده بود، شگفت‌زده نکرد. آسمان و زمین می‌توانستند جانوران جادویی را پیدا کرده و شکار کنند، بنابراین به طور طبیعی توانایی استفاده از محیط جدید برای یافتن سایر دشمنان منفورشان را نیز داشتند.

کنترل جدیدی که آسمان و زمین می‌توانستند بر سرزمین‌های بالایی اعمال کنند، دلیل اصلی تصمیم نوآ برای ساخت کارگاه‌های نیمه‌زنده کوچک و کم­رنگ بود. او نمی‌توانست میزان تخریب نفوذش را کم کند، اما یافتن این ساخته‌ها برای آسمان و زمین پس از خوابشان دشوار می‌شد.

علاوه بر این، نوآ همیشه قصد داشت تعداد زیادی از آن‌ها را در مکان‌های مختلف مستقر کند تا نابودی کاملشان غیرممکن شود. آسمان ضعیف، جریان مداومی از انرژی به او می‌داد که می‌توانست آن را بدزدد، بنابراین تولید انبوه این کارگاه‌های نیمه‌زنده برای او مشکلی ایجاد نمی‌کرد.

 

توده‌های مختلف ابر بدون لحظه‌ای تردید، صاعقه‌های بیشتری به سمت مکانی که میمون‌ها ناپدید شده بودند پرتاب کردند. با این حملات، بافت فضا به لرزه درآمد و وجود مانعی را آشکار کرد که با گسترش ترک‌ها بر سطحش مشخص شد. هاله نمادین شهر نارنجی از میان شکاف‌ها به محیط پخش شد، اما اوضاع به سرعت تثبیت شد.

به نظر نمی‌رسید حاکمان قدیمی تمایلی به مبارزه داشته باشند، اما آسمان و زمین نیز نمی‌خواستند تسلیم شوند. نوآ می‌توانست حدس بزند که این صحنه در محیط جدید سرزمین‌های بالایی غیرمعمول نیست. او سال‌ها پس از پر شدن جهان از آسمان ضعیف بیدار شده بود، بنابراین احتمالاً این نبرد میان این دو نیرو بارها و بارها رخ داده بود.

ابرها به پرتاب صاعقه ادامه دادند. آسمان ضعیف انرژی بیشتری به ساختار آن‌ها اضافه می‌کرد تا بتوانند یک حمله بی‌وقفه و شدید انجام دهند، که در نهایت به نتیجه‌ای منجر شد. حفره بزرگی در بافت فضا باز شد و نور نارنجی درخشانی از آن بیرون آمد. نوآ حتی می‌توانست اشکال کم­رنگ ساختمان‌های آشنا را در پشت این مانع ببیند.

نوآ درحالی­که صحنه را بررسی می‌کرد از خود پرسید: «چرا نمی‌جنگن؟»

صاعقه‌ها قدرت لایه بالایی را داشتند، اما حملاتی بودند که شهر نارنجی می‌توانست آن‌ها را دفع کند. حتی نوآ می‌توانست در صورت به‌کارگیری تم...